65. WAUW!!!!

Hoeveel potjes Jambo we deze vakantie ook al gespeeld hebben, we blijven het heel erg leuk vinden. Ook vanavond hadden we het weer prima naar ons zin. Onder het spelen door hield Gerard de temperatuur in de gaten. We hebben eigenlijk vrijwel de hele vakantie zeldzaam mooi weer en ook vandaag ging het kwik weer over de 25 graden heen. ’s Avonds koelt het echter wel heel erg snel af en op een gegeven moment stond er nog slechts 6,5 graad op de thermometer. Boven nul, dat dan nog wel.

Om 00.15 uur ruimden we ons spel op en moest het bed weer opgemaakt worden. Ineens kwam Gerard er achter, dat zijn krukken nog buiten lagen. Oeps, die zijn momenteel nog absoluut onmisbaar. Ineens riep Gerard: ”Maan, kom eens kijken!” “Wat is er dan? Ik loop al in mijn nachtpon!” “Nou, kom toch maar even kijken, dit moet je echt zelf zien!” Lichtelijk verbaasd pakte ik een omslagdoek en ging naar buiten. Wat moet er hier in het pikkedonker om deze tijd nu op een parkeerplaats te zien zijn? Veel dus!

Tussen de bergen kwam een fontein van zilverkleurig licht tevoorschijn, die als een breed lint (meter of 2) helemaal over het strand en de parkeerplaats ging, daar een draai maakte en achter de berg voor ons weer verdween. Een soort zilverwitte regenboog omgeven door duizenden flonkerende sterren. Gaaf! “Maan, zou dit het noorderlicht kunnen zijn?” Ik denk het wel, wat anders? Ik heb nog nooit van nachtelijke, zilveren regenbogen gehoord.” Maar waarom is dat licht op al die ansichtkaarten dan groen? We hadden onderweg van iemand gehoord, dat dat groene licht en die mooie plaatjes eigenlijk vooral door camera’s tevoorschijn getoverd worden. Snel hobbelde ik naar binnen om de camera en het statief te pakken. Vol verwachting begon Gerard aan zijn nachtopname. Helemaal lyrisch waren we toen er zo’n gaaf, groene waaier te voorschijn kwam. Wauw, wauw, wauw, dit is verdorie gewoon het echte noorderlicht! Wat een mazzel, dat de gids gisteren verteld had, dat je het noorderlicht niet alleen ’s winters kunt zien, maar ook nu al, als het maar helemaal donker is. En wat een nog groter geluk, dat zijn krukken nog buiten lagen, want anders hadden we het niet eens gezien! Stuiterend van enthousiasme probeerden we de ene foto na de andere. Ik zorgde voor zaklamp en hield de sluitertijden achter de camper bij (anders werd de foto verpest) en Gerard stond achter de camera. Na een klein half uur was het magische licht weer weg en gingen wij totaal verkleumd maar hyper enthousiast naar binnen. Snel de foto’s overgezet op de laptop. Zouden ze echt gelukt zijn? Ja dus. Wat onwijs super gaaf! Dat de middernachtzonperiode over is en het ’s avonds weer rond 22.00 uur donker is, is jammer, maar dat we het noorderlicht zo goed en zo mooi gezien hebben, vinden we echt geweldig. Een dijk van een vakantie-ervaring!!!