21. De stad een beetje platgelegd

Nadat we de schitterende grotten verlaten hadden en ik het liefst ter plekke op de grond was gaan liggen, moesten we nog een supermarkt opzoeken, wat in Italië op de een of andere manier steeds een hele klus is. Maar ja, we hadden én geen yoghurt voor het ontbijt én geen brood meer voor de lunch, dus dat was toch best heel noodzakelijk.

Op hoop van zegen reden we het centrum in. Ai, veel smalle straatjes en jemig, wat een hoop bordjes! Dan weer eenrichtingsverkeer, dan weer verboden voor vrachtwagens, dan weer dit, dan weer dat. Na het nodige gedoe kwamen we dan wel bij een paar winkels. De meest op een supermarkt lijkende shop bleek emmers en dekens te verkopen. Tja, dat wordt hem dan toch ook niet. Gelukkig kon iemand ons uitleggen waar we wél kans op iets eetbaars hadden. En zowaar, even later stonden we daar.

Helaas stond er een bedelaar echt pal voor de deur. Je moest hem zowat opzij schuiven. Bah, dit vind ik echt drie keer niets. En terug natuurlijk weer. Dat moest echt verboden worden. Houd in ieder geval nog een paar meter afstand. Jemig, je wordt zowat besprongen. Ik kon het niet waarderen. Het werd echter nog veel irritanter, maar dat wist ik gelukkig toen nog niet.

We hadden de coördinaten van de camperovernachtingsplek op de tomtom ingetypt en volgden de commando’s braaf op. Op een gegeven moment moesten we ergens links. Weer zo’n vaag steegje. En was het nu deze of de volgende? Volgens ons de volgende. Ai, niet dus. Er kwam een tegenligger aan, die zo de straat inreed. “Wat een lul”, dachten wij nog. “Je ziet toch, dat je niet kunt passeren?” En daarna gewoon stil gaan staan hè, terwijl wij bijna bij het kruispunt waren. Wat een gladiool. Ik wou al een foto gaan maken en gaan toeteren, maar daar kreeg ik de kans niet voor. Er stapte al een boze automobilist uit. Althans, als een Italiaan gaat praten, klinkt het al gauw nogal temperamentvol en dat is echt keurig gezegd. “Of wij het bord niet gezien hadden?” “Hoezo een bord? Wat voor bord? Volgens de tomtom moeten we hier rechtdoor?!” Niet dus. We bleken in een wespennest vol eenrichtingsverkeer te zitten en wel aan de verkeerde kant van het verhaal. SHIT! Geen wonder, dat die vent zo moeilijk deed. En wat fijn, dat ik nog niet boos terug getoeterd had. Ik legde uit, dat onze tomtom aangaf dat we rechtdoor moeten enz. enz. En intussen kwam er aan mijn raam een aardige vrouw zich ermee bemoeien en even later nog een man en er was al een opaatje de hele tijd al met zijn wandelstok woest aan het zwaaien, maar ja, ik dacht, dat hij zijn pillen vergeten was of zo…. En intussen werden al onze gedachten, gebaren en gesprekken begeleid door één groet toeterconcert! Grrrrrr.

Tja, we stonden daar toch lichtelijk muurvast. Vóór ons was iedereen gewoon de straat ingereden en achter ons was de kruising en daar was het ook nogal druk. Zaterdagavond uitgaansdruk nog wel. Pfff. Gelukkig begrepen ze uiteindelijk, dat wij het ook niet konden helpen en als niemand wat deed, we hier morgen nog met zijn allen zouden staan. We besloten met zijn vijven om ieder een straat af te gaan zetten en ik zou Gerard dan weer achteruit loodsen totdat we de eerste zijstraat achter ons konden nemen. Nou, daar liep ik dan op blote voeten op de weg, ik leek wel een dronken pinguïn. Ik liep te zwalken op mijn krukken. Nou ja, die dingen hadden één voordeel, waar ik al op gerekend had; de boze man bond in, werd steeds vriendelijker en gebaarde dat ik wel terug in de camper mocht. Maar dat kon ik Gerard niet aandoen. Zijn goedbedoelde gebaren om Gerard achteruit te loodsen konden ook als het zwaaien naar Sinterklaas of iets anders uitgelegd worden. Ik doe het wel zelf.

Maar na een druk kwartiertje waren de files in Castellana dan toch weer opgelost en konden wij naar de overnachtingsplek rijden. Muchos gracias en good evening. Ciao! Zo, en nu snel mijn broertje bellen voor zijn 40e verjaardag voordat hij in het feestgedruis zou verdwijnen en me daarna straal verrot neer laten zakken, eten en voorlopig niet meer opstaan!!! Ik voel me drie maten te heet gewassen en alles bonkt en trilt. En nee, ik heb geen drank op. Welterusten!