3. Reis iets gewijzigd

Gisterenavond kreeg ik ineens de geest en ging wat van de reis voorbereiden. Wat nu Kroatië? We gaan lekker in Slovenië toeren! Het leek ons wel leuk om in ieder geval een kijkje in Bled te nemen. Dit is een leuk stadje aan een groot meer omgeven door bergen. Midden in het meer ligt een klein, romantisch eilandje met een eeuwenoud kerkje, wat erg geliefd is bij stellen met trouwkoorts. Ook ligt er hoog op een rots nog een kasteel, dat je kunt bezoeken.

Maar goed. Zo ver is het nog niet. Eerst maar weer kilometers gaan maken. Het weer wordt beter en vandaag gingen de korte broek en dito rokje aan. Kijk, dat begint er op te lijken! Duitsland uit viel nog tegen. Wij dachten dat dat een fluitje van een cent zou zijn. Helaas. En al die files en wegwerkzaamheden maken het er niet beter op.

Nog ruim voor de Oostenrijkse grens hadden we alvast vignetten gekocht. Ook maar meteen voor Slovenië. Dat geintje van een vorige vakantie zou ons niet weer gebeuren. Toen hadden ze de tol een paar maanden eerder ingevoerd dan dat de ANWB ons verteld had en werd iedere toerist aan het eind van een tankstation aangehouden met het vriendelijk verzoek even € 300,00 aan een stel corrupte kereltjes te overhandigen. Mooi niet, hè!

Terwijl wij naar een zijstrook gedirigeerd werden en ons lijdzaam aan moesten sluiten bij de rest van de onfortuinlijke toeristen, rende Gerard als de wiedeweerga terug naar het tankstation om het benodigde vignet alsnog te kopen. Tegen de tijd dat wij aan de beurt waren, had hij het vignet dus mooi al in bezit. Maar die leipe loetjes zijn ook niet helemaal van gisteren, dus vonden ze dat we die € 300,00 toch fijn mochten cashen. Dat wilde hij niet. Hij ging mij ophalen, dat leek hem een goed idee. Heel fijn… Maar goed. We overlegden even snel en besloten het ANWB-handboek mee te nemen. Zij moeilijk doen, wij geen Engels spreken. En dus lieten wij het boek zien en ook de datum waarop de tol in zou gaan en bla, bla, bla. Wij hadden trouwens al gezegd dat wij geen cash bij ons hadden, alleen een Visa-card. En steeds maar vragen hè, of we echt niet ergens een potje met geld hadden. Heus wel, maar dat hoefden zij niet te weten. “Enne, zit er ook geen suikeroompje op de achterbank met een dikke portemonnee?” “Nee, niets, niente, nada.” En wij maar weer met dat boek op tafel hè. Ze wisten overduidelijk niet wat ze met ons aan moesten. “En jullie hebben dus geen vignet?” “Oh jawel, deze?” Ze waren helemaal de kluts kwijtgeraakt in onze Babylonische spraakverwarring en op een gegeven moment mochten we gaan. Niks boete! Als gebaar van onze goodwill – wat zijn we toch aardig, smile – hebben we die oplichters nog een pakje Hollandse stroopwafels aangeboden! Vonden ze nog leuk ook. Há, wij ook. Beter dan € 300,00!!!

Maar vandaag ging het dus fijn zonder gedoe. Om 14.30 uur passeerden we de Oostenrijkse grens waar het door de overdaad aan geluidsschermen niet heel leuk rijden was. Tweeënhalf uur later waren we het land weer uit. En dan ben je net in Slovenië en wat krijg je? Tol! We hebben verdorie net zo’n vignet gekocht?!

Net voor Bled zag ik ineens een bewegende kop van een dino tussen de bomen door. Jemig, ik stond wel even raar te kijken. We bleken langs een dinosauruspark te rijden. Later zagen we er nog een paar. Best geinig, maar helaas geen foto’s.

In Bled was het stervensdruk en konden we dankzij de gehandicaptenkaart onze woonwagen gelukkig nog in de buurt van de tourist information kwijt om daar net voor sluitingstijd naar binnen te rollen en even later met een dik pakket folders weer naar buiten te stuiteren. De camperovernachtingsplek bleek hier zowat achter en even later stonden we daar. Snel wat eten en hup de stad in. Wij hadden ons verheugd op een sfeervolle wandeling langs het meer, maar helaas was het al te donker. Dat was balen.

Uiteraard hebben we wel een stukje langs het meer gelopen en mijn nieuwe camera uitgeprobeerd. Drie maal lijkt in dit geval toch scheepsrecht te zijn want deze blijft niet hangen en maakt alleen maar rare foto’s als wij wat verkeerd doen!

Bled is leuk, maar übertoeristisch. Het voordeel is wel, dat alles gewoon ’s avonds nog open is. Het nadeel is dat Slovenië wat Oost-Europese trekjes op muziekgebied lijkt te hebben. In elke winkel en in elk restaurant staat muziek aan en niet al te zacht. Het was één groot kippenhok met vals kraaiende kippen. Help!!!!! Oren dicht en snel terug naar de camper, waar we al aardig omsingeld waren door andere campers. Nog even een potje Asante doen en dan maar naar bed. Op hoop van zegen dat het een beetje rustig is in deze camperenclave!