46. Karuc bij daglicht

Nadat we het kleine, maar romantische restaurantje aan het meer verlaten hadden, begon het algauw weer te plenzen. En niet te weinig! Hevige slagregens die een oorverdovend lawaai maakten in de camper. Later op de avond ging het ook nog onweren. En hard ook. Wat een klappen, wat een flitsen. Gewoon blauw of paars af en toe! Het was net alsof er boven ons een reus woont, die zijn reusachtige meubelen van massief eikenhout nogal hardhandig aan het verplaatsen was. Wat een kabaal!

We hadden prima geslapen ondanks het noodweer en waren redelijk bijtijds op. De zon scheen en wij hadden zin om naar buiten te gaan. Gerard verbaasde zich enorm over het middeleeuws aandoende dorpje, wat ik gisterenavond al gezien had. Stokoude huizen die van natuursteen gemaakt waren en zwaar verweerde kozijnen en deuren hadden. Daken waar alle kleur bijna af was en kleine ramen. Maar zo perfect passend in dit prachtige landschap! Het was één harmonisch geheel.

De viskwekerij met zijn prachtig diepblauwe bijna groene water lag te schitteren in de zon. De bootjes waren erg oud en aangetast door het water en de tand des tijds en bovendien lag een groot deel onder water. Ook lagen er hier weer van die drijvende terrassen alias vlotten met een motortje, wat er ontzettend idyllisch uitziet. Met zo’n ding zou ik ook wel eens een avondje willen varen.

Er schijnen in dit plekje vier bronnen omhoog te komen, vertelde iemand. Of wij die gezien hadden? Wij wisten van niets. Wel hadden we in onze reisgids gelezen dat er heel veel in het meer van Skadar zijn en dat deze voor een deel voor de watertoevoer van het meer van Skadar zorgen. Ook schijnt er rond zulke plekken enorm veel vis te zitten. Misschien dat ze hier die viskwekerij erboven gebouwd hebben?

Wij genoten van het pittoreske dorpje en kwamen steeds dichter in de buurt van het moeras. Tot onze verbazing konden we er prima lopen ondanks de zware regenval. Wij banjerden enthousiast rond over de vele wortels van waterlelies en gele plompen rondom een eenzame wilg waaromheen een groot veld uitbundig bloeiende pepermuntbloemen stond, waardoor het hier heerlijk rook!

Zo ver je kijken kon lag de rivier vol met waterplanten, die zowat over elkaar heen groeiden. Af en toe wat rietland en op de achtergrond de bergen. Diffuus licht, het frisse groen, in de verte een bootje, wat dichterbij een gans en verder alleen wij samen. Heerlijk! Vandaag is trouwens onze dag; de dag waarop we elkaar 27 jaar geleden ontmoet hebben en gevoelsmatig thuis kwamen bij elkaar. Op deze dag willen we altijd iets leuks doen en wat mij betreft is deze missie nu al geslaagd! Het is maar een klein gehuchtje met een handjevol oude, kleine huisjes, maar de sfeer en entourage zijn fantastisch!