89. Aschaffenburg

Na ons bliksembezoekje aan Grinden, reden we om 11.15 weg uit dit schattige, maar bijzonder slaperige stadje waar als hoogtepunt van het seizoen morgen de jaarlijkse appelmarkt zou zijn. Nou, nou, je zou het meemaken.

Ik had veel pijn in mijn bovenbeen, knie en voet. Dat is waardeloos als we moeten rijden, want ik moet dan eigenlijk elk kwartier een stukje lopen. Dat schiet dus niet echt op. Gelukkig hielp het ook een beetje als ik afwisselde met op bed gaan liggen en voorin zitten. Ik was toch iets te enthousiast om te denken dat Ljubljana vast wel met krukken zou gaan.

Natuurlijk was het ook vandaag weer een drama op de weg. We komen nog met een blikallergie thuis als dit zo doorgaat! Maar wij hadden het leuk. We genoten van trio Guts en de eerste medley kan ik al aardig meefluiten. Zo gaaf! En dat dat ene liedje van die andere Montenegrijnse cd waarvan je aanvankelijk denkt: “wat is dit in hemelsnaam? Zeker als er na het licht dubieuze intro ook nog een hele schorre, oude mannenstem bijkomt, die eerst wat praat of heel vaag zingt.” Maar dan, ineens, knalt de beat erin en gaat hij helemaal los. Wij moeten lachen om dit nummer en het werkt bijzonder aanstekelijk. Ach, en het voordeel van file is, dat we dan de muziek een stuk beter horen. Tja, het is wat zo’n oude diesel, die nogal wat herrie maakt. Maar ach, wij zijn er heel gelukkig mee.

Rond 14.45 uur reden we Aschaffenburg in, waar we fluitend een parkeerplek vonden. En vlak bij het centrum nog wel. Maar ook hier was het nu niet echt heel leuk. Een paar straten met veel eenheidsworstwinkels en al heel snel begon het ook nog te regenen. Niet heel hard, maar wel zo’n bui, waarvan je het gevoel hebt, dat ie niet meer overgaat. Gelukkig hadden ze wel twee warenhuizen en dat betekent een speelgoed- en spelletjesafdeling. Yes! Hier hebben we ons prima vermaakt en weer wat nieuwe spelletjes voor de verzameling gekocht. Zowel om met onze geweldige neefjes en nichtjes te doen – dat is zó leuk – als voor onszelf. We hebben er nu al zin in!

Daarna ben ik op het bedje neergeploft. Ik was zo giga moe. Bah! Maar ja, dat ben ik al een week. Lastig, want enerzijds wil je je rust, maar ja, je wilt ook nog een klein beetje genieten tijdens je laatste vakantiedagen. Ik had voor de terugreis nog een paar superdikke boeken van Lars Keppler liggen ( rond de 500 bladzijdes per boek) en die lezen als een trein! Ik twijfelde nog of ik aan een nieuwe zou beginnen, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Want voordat ik zou gaan slapen, zou het boek uit zijn. En ik was vanmorgen pas begonnen! Jemig, je kunt gewoon niet stoppen met die boeken! En intussen bracht Gerard de camper weer een stukje verder richting huis.

Om een uur of 20.00 uur reden we het mooie plaatsje Limburg in. Helaas hadden ze hier alleen een wat duurdere camperovernachtingsplek. Daar hadden we weinig zin in. Het was toch al donker, we hadden niets nodig en we hoefden er alleen maar te slapen. Maar ja, als er niets anders komt, nemen we hem maar. Gelukkig kwamen we op weg erheen door een vrij rustige straat met heel veel lege parkeervakken waar trouwens nog een camper stond. Há, dat is een strak plan. Hier gaan wij ook fijn staan. Zo gezegd, zo gedaan.

Terwijl mijn ogen over de spannende regels vlogen, draaide Gerard weer een heerlijke raviolischotel in elkaar. Wijntje erbij en genieten maar. Ook Gerard had een heel spannend boek, dus eer dat wij het stadje Limburg nog in gingen was het al dik na 22.00 uur! Al binnen een minuut zagen we de prachtig verlichte Dom van Limburg met zijn vele rode accenten en prachtige architectuur. Dit is echt gaaf! En we herkenden hem ook nog van een van onze vorige vakanties.

Het was een mooi, oud stadje met vele prachtige, hoge vakwerkhuizen, die bescheiden verlicht waren en waar maar een paar cafeetjes te bekennen waren. Na even rondgelopen te hebben, gingen wij ook wat drinken. Gerard had dorst en bestelde ein groBes Bier. “Also, das haben wir leider nicht.“ „Wat? Een Duits café dat geen bier schenkt?“ We bleken bij een Italiaans tentje te zitten, maar dat kon je in het donker echt niet lezen. Nou ja, de wijn was ook best lekker.

Daarna bleek dat de zaterdag geruisloos verdwenen was en plaatsgemaakt had voor de zondag. Oeps, snel maar weer terug. In een van de winkeltjes die we onderweg zagen, lagen allerlei bordjes met grappige of spirituele teksten. Een ervan was: “Ik heb dringend een dag extra per week nodig en wel tussen de zaterdag en de zondag in!” Daar waren wij het hardgrondig mee eens.