145. Toch nog een leuke avond

Vanavond wilden we Julia en Mehmet verrassen met onze gift van 500 Lira. Wij hadden er veel zin in, want we willen hen heel graag blij maken. Maar toen Julia vanmiddag langskwam, vertelde ze kort dat ze geen tijd voor visite had, omdat ze vanmiddag onverwachts bezoek kregen en morgen waarschijnlijk ook weer. Ook zat ze erg in over de maandelijkse stroomkosten, die ze overmorgen moest gaan betalen. Wij gaven haar daarom alvast de 50 lira hiervoor. Ze pakte het aan en was snel weg. Ze bedankte amper! Wij hadden dan ook een kater. Ze moest eens weten, wat we nog meer van plan zijn. Maar eigenlijk willen we het even niet weten. Ze reageert nu al zo gemakkelijk. Alsof het vanzelfsprekend is wat we doen en wij in feite haar geldboom zijn?! We hebben haar een kaartje geschreven, waarin we uitlegden dat we dit gedrag helemaal niet leuk vonden. Maar helpen deed het niet. We voelden onze stemming alleen maar meer dalen.

Vanmiddag raakten we in gesprek met een stel leuke mensen uit Duitsland, die eenzelfde soort reis wilden maken als wij gedaan hebben. Norbert en Sabrina hadden in de plaats Tunceli echter een zodanig heftige PKK-jandarma ervaring opgedaan, dat ze de rest van het oosten meteen links hebben laten liggen. Op onze vraag of ze zin hadden om iets te komen drinken, reageerden ze enthousiast. Natuurlijk werden er de nodige vakantieverhalen uitgewisseld, waarbij de lachsalvo’s niet van de lucht waren. Al met al hadden we toch nog een verrassend leuke avond. En daar hadden wij echt geen sterke drank voor nodig!