151. Altijd anders dan je denkt

We waren blij dat we ‘ons’ plekje in Ayas weer zo snel terugzagen. Alhoewel… een paar dagen Syrië of Cyprus hadden ons ook wel leuk geleken. Op vakantie in je vakantie! Da’s toch best apart. Omdat Juul het maar niets vond dat we gisteren weggingen, hadden we eigenlijk wel verwacht, dat ze meteen naar ons toe zou komen. Niet dus. Tja, we lopen inmiddels al een tijdje op deze aardbol rond en we hadden kunnen weten, dat het nooit gaat zoals je denkt. En ook vandaag ging het dus weer compleet anders.

Wij dachten dat het haar allemaal niets interesseerde, maar ze bleek op Mehmet te wachten, die vandaag ook naar Mersin was. Hij moet nog steeds iedere 2-3 maanden terugkomen voor controle van zijn lever, nieren en botten, waarbij hij ook elke keer scans en een bloedonderzoek krijgt. Souvenirtje van de aardbeving.

Om 18.00 uur kwam ze dit allemaal vertellen. Wij vertelden op ons beurt hoe het in Mersin allemaal gelopen was. Ze was lief hoor, maar luisteren… “Ja, mein Schatz”, klopje hier, kusje daar. Ik moest er eigenlijk wel om lachen.

Op weg naar huis werden we nog gebeld door iemand van Interpay. Ze willen Gerard graag in dienst nemen. Ik had een leuk gesprekje met haar en Gerard later ook. Wie weet heeft hij over een paar maanden wel een nieuwe baan waarin hij ook eens gewaardeerd wordt!

Na ons heerlijke diner, had ik een leuk telefoongesprek met mam. Ze gaf me een vet compliment over de afscheidsbrief van tante Nelly. Wauw, dit verbaasde me nogal. Zo bijzonder was die brief nu toch ook weer niet? Hij is vanuit mijn hart geschreven, dat wel. Maar goed, er schijnen nogal veel reacties op gekomen te zijn?! Mooi, dan heb ik toch mensen blij gemaakt. En daar houd ik van!