2. Ophoepelen

Je snapt vast wel dat wij hier niet lekker een dagje wilden blijven. Terwijl Gerard het oliepeil en de vaat deed, stond ik buiten te hoepelen. Je moet toch wat om in de verte wat model te gaan kweken. Daarna hoepelden wij snel op. Tot onze verbazing waren we drie kwartier later al in Zwitserland, waar we halverwege de middag maar eens gingen lunchen. Het was aardig weer, ik kon twee ogen open houden, jawel, allebei tegelijk, en ik ging weer heel eventjes hoepelen. Niets voor mij om dat buiten te doen, maar ik ken hier toch geen hond, dus ging ik achter de camper staan en probeerde het weer even. Intussen deed Gerard zijn knieoefeningen.

Ik was net klaar toen er een man aan kwam rennen. Hij vroeg of ik het alsjeblieft nog een keer wilde doen, hij vond het er zo leuk uitzien?! "Jemig, heb ik dat?" Hij ging helemaal aanwijzen waar ik precies moest staan en Gerard moest er met zijn camera ook aan te pas komen om zogenaamd weer een 'spontane' foto van mij te nemen en daar ging die man dan weer een foto van maken. Volgen jullie het nog? Wij niet. Maar goed. We voelden ons lichtelijk voor idioot staan, maar gunden die man ook zijn foto. En nadat de man enthousiast afgedrukt had, zegt ie doodleuk, dat hij fotograaf is. "Ah nee, jongens…. Heb ik dat?

Ik dacht: “Dan sta jij ook maar voor joker” en zei tegen hem: “Jetzt Sie”. “Was? Ich? Aber,ehm, das kan ik doch gar nicht, es ist schon vierzig Jahr her, bla, bla bla.” Ja, dat is dan heel jammer. Maar, hij was zo sportief om het toch te proberen. Hij kon er inderdaad geen barst van. We moesten er alledrie om lachen en toen hebben wij een foto van hem gemaakt. Waar zo’n hoepel al niet goed voor is.