13. Trani

Na de flamingo’s was het nog een uurtje doorrijden naar Trani. Tjonge, dit gebied was één grote wijngaard. Als je lang keek, was je al aangeschoten eerdat je er was. Later lazen we in de reisgids dat Trani de hoofdstad van de muskaatwijn is. Kijk, dat klinkt goed. Dat vraagt om onderzoek vandaag of morgen.

De parkeerplaats was lastig te vinden en we moesten door straatjes waarvan we ons afvroegen of de camper hier nu net wel of net niet doorheen kon zonder de was van de balkons mee te nemen. Maar, ze hadden mazzel, het meeste hangt nog.

We staan zowel aan zee als bij de grote, levendige haven, waar aan een tweetal kramen nog druk vis verkocht werd. Maar niet aan ons. Pfff, wat een stank. De boten, die er voor de kade lagen, zagen er nogal oud en krakkemikkig uit, maar toch had het geheel wel wat. We hebben er met plezier (en kippenvel) een poosje rondgelopen. Nou ja, Gerard liep en ik zat. Hij had het heet en ik steenkoud en had mijn halvegare hippiejurk uit Christiania aan, die is fijn voor in de cabrio, want hij kan over je kleren heen.

Tot onze verbazing waren de twee andere campers weg, toen wij terugkwamen van ons rondje haven. Hè bah, wat is dit? Wie gaat er nu in het donker nog weg? Zoveel camperplekken zijn er hier niet? Maar ja, het lijkt ons redelijk rustig, op de nodige af en aan rijdende auto’s na, dus wij gokken het erop. Wij blijven staan en gaan lekker spelletjes doen. Helaas was dat een paar uur later niet meer zo. Zo’n 25 meter boven ons staat de mooie kerk van Trani, uiteraard weer met zo’n fijn klokkenspel, wat toch twee keer per uur goed te horen is. Zucht. En wij hebben weer vip-plaatsen. En wat ze daarnaast aan het doen zijn, weet ik niet, maar wel dat het een vreselijke herrie van een stel schreeuwende kerels is, wat ze al een paar uur volhouden. Het lijkt wel een slecht toneelstuk! En bij ons op de parkeerplaats hebben we ook weer iets nogal vreemds. Er zitten twee halve zolen in een auto en op de motorkap zit of ligt een schaars gekleed meisje. Die jongens gaan steeds rijden, remmen, bochtjes en zij begint dan vreselijk te gillen en die jongens keihard te toeteren. En niet één, twee, of drie keer, nee stel je voor zeg. Ze hebben het toch minstens een half uur volgehouden. Hoe gek kun je zijn. Ze zijn volgens ons hartstikke aangeschoten en voor hetzelfde geld loopt het fout af. Ze zoeken overduidelijk aandacht, misschien wel ruzie, maar wij doen net of we niets horen. Zo knap van ons! Pfffff. Typisch gevalletje van IQ van een plat bord. In dit geval nog naar boven afgerond. Niet te geloven. Waarom moeten die mensen hier altijd zo’n herrie maken. Dat geschreeuw en gegil overal….. en dan hebben we het nog niet eens over die kudde krijsende pubers gehad. Oh nee! Help, nu gaat er ook nog een radio keihard aan met iets waarvan zij denken dat het muziek is. Wij niet. Shit! Hadden die andere camperaars een glazen bol aan boord of zo? Ik word hier zo gek van!!!!

Gelukkig hebben wij vanmiddag notenlikeur gekocht en net geproefd. Het slechte nieuws is: het is zeker GEEN likeur! Het goede nieuws is, is dat het zo sterk is, dat wij vannacht zeer waarschijnlijk overal doorheen zullen slapen. We neemu for de sekerheid nogun glaasie endan gaanmu slaapu en dan sein sellufs de nagtpaartjus is een naggie so lam as un makkie. Truste. Wei neemu dur nog een. Allleenug mar for de seekurheid.