2. Op naar München

Na een onrustige nacht, wat een nieuws, kwamen we traag op gang. Gelukkig zijn we sinds kort aan de havermout en kunnen we de lunch wel overslaan. Tjonge, eerst heb ik me weken suf gehoepeld en was er met hangen en wurgen 2 kg af na 6 weken. Zucht. Toen deed ik een test op internet en bleek dat ontbijten met yoghurt en muesli helemaal niet goed is om af te vallen, maar dat havermout veel beter is. Ja, ja. Maar goed, niet geschoten is altijd mis en dus ging Maan aan de havermout om er na anderhalve week stomverbaasd achter te komen dat er wéér 2 kg af was. Wauw, en ik had niet één keer gehoepeld?!

Even boodschappen bij de Lidl gedaan en daarna weer een dag kilometervreten. We lagen aardig op schema om bij onze vriend Hans een verrassingsbezoekje te gaan brengen. Hadden wij net geappt of het uitkwam, kregen we weer startproblemen. Na onze snelle boterham – no time to waste- wilde de camper weer eens niet starten. Wel gloeiende, er zit net een nieuwe startmoter in!!! Wat Gerard ook deed, je hoorde één tikje en daarna weer stilte. Shit! “Maan, kun je niet even reiki doen?” “Nou schat, ik weet het niet, maar ik voel niet veel!” Naarmate de tijd verstreek, begon de moed wat meer richting schoenen te zakken. Ik ging maar even hoepelen.

Maar weer tien minuten later deed de camper het nóg niet. “Nou Geer, zal ik dan maar even starten?” “Tuurlijk schat, doe maar.” Há, en wat denk je? In één keer! Gerard stomverbaasd en Maan met een big-smile. Tja, je moet er gewoon een beetje gas bij geven!

Met forse vertraging kwamen we rond 21.00 uur in München aan, waar het parkeren van ons vehikel nog wel even een dingetje was. Daarna spoorzoekertje naar Hans’ huis, waar we het licht in de portiek niet konden vinden en we op de tast gelukkig de lift instapten i.p.v. een schuurtje of de bezemkast. Dat was dan weer mazzel.

We vonden het erg leuk om Hans weer eens te zien en gezellig bij te kletsen. Hoofdthema’s waren toch wel de vakanties en fotografie. Hans gaat bijna naar Bora Bora en Tahiti – ai, ik wil mee!- en hij was benieuwd hoe wij het in Montenegro zouden gaan hebben.Ja, wij ook!

Wij vertelden een beetje hoe wij altijd vrij overnachten en vroegen of hij niet een sportschool of een terreintje voor ons wist. En ja hoor, hemelsbreed gezien stonden wij even later zowat in zijn achtertuin. Aanvankelijk zag het er in het donker wat dubieus uit, maar we hebben er prima geslapen. Heerlijk rustig! En dat midden in München!