Wanhoopspoging

Zojuist hadden wij Julia weer aan de telefoon. Ze wilde ons vrolijk Pasen wensen.

Maar al gauw werd het gesprek een stuk heftiger. We wisten dat ze al weken aan de antibiotica was ivm een leverziekte en dat ze daar niet zo heel goed tegen kan, maar nu was het ook weer mis met haar gebit. Zoveel pijn, en niet naar een tandarts kunnen.

Ze heeft de hele week al met flinke koorts op bed gelegen en was niet in staat om te eten; haar hele wang was dik.

Op het moment dat ze belde, was Mehmet weg. Hij heeft als uiterste wanhoopsdaad overal briefjes opgehangen in de 'hoop' hun caravan te verkopen. En nu loopt hij het strand af en schiet iedereen aan om het enige wat ze nog hebben, te verpatsen.

Lief, dat hij natuurlijk zoveel voor haar overheeft, maar absoluut geen goed idee.

Na een heel emotioneel, vrij pittig telefoongesprek, gaat ze hem nu zoeken om te vertellen dat ze hun huis niet hoeven verkopen. Hopelijk vindt ze hem snel.

Wij gaan dinsdag naar de bank, zodat zij zo spoedig mogelijk naar het ziekenhuis kan, waar ze haar tanden (met ijzeren pennen) eruit kan laten halen. Het spul is zwaar verouderd en zorgt keer op keer voor ontstekingen, die ze er na 10 tropenjaren niet meer bij kan hebben.

Het is vreselijk jammer dat ikzelf gevallen ben en met krukken loop, want nu schiet de collecte, die toch al zo moeilijk gaat al helemaal niet meer op. (Gerard een keer ziek, ik twee, kleine operatie Gerard, valpartij mezelf........)

Laten we hopen, dat Julia Mehmet nog kan weerhouden en dat er voor hen ook eens betere tijden aankomen. Ze zijn zo lief en dapper, maar op dit moment helemaal kapot.

En daar heeft de aardbeving in Italie deze week natuurlijk ook alles mee te maken. Zij weten als geen ander, wat zoiets inhoudt. Helaas komt er bij hen dan ook weer heel veel pijn naar boven.

Laat iedereen die deze site leest hem alsjeblieft doormailen. We hebben nog steeds geld en/of collectanten nodig.

Groetjes en fijne paasdagen!

Gerard en Manuela