Beter laat dan nooit!

Lieve lezers,

Gisterenmiddag om 17.00 uur vertrok dan eindelijk de taxi naar het vliegveld van Bilbao, waar we ruim op tijd aanwezig waren. Het vliegveld was heerlijk overzichtelijk en we werden buitengewoon vriendelijk geholpen. Volgens mij hebben we giga-overgewicht in onze nieuwe koffer zitten, want hij is haast niet te tillen. Mede gezien de omstandigheden werd er in ieder geval niets over gezegd.

Daarna moesten we nog 2 uur wachten. Gerard had onze laatste fles wijn meegenomen (in een fles sinaasapelsap gegoten) en we waren van plan om buiten nog lekker even van de laatste Spaanse zonnestralen te genieten.

Genieten lukte niet echt. De taxirit was voor ons erg emotioneel, mede ook omdat we langs de plek van het ongeluk kwamen.

Het leek wel alsof alle emoties er op het vliegveld tegelijk uitwilden en dat was niet fijn. IK ging er zelf ineens bijna van mijn stokje en werd erg onwel. NA het ontbijt had ik al nauwelijks meer iets gegeten en dat lukte ook niet. Ik was van alles teveel; te moe, te emotioneel en te misselijk.

"Nadat ik een poosje op een bankje had gelegen, besloten we zo snel mogelijk aan boord te gaan. We stonden al bij de gate, toen de melding kwam, dat de vlucht naar A'dam wegens technische storing vertraging had. Wij dachten aan een minuut of 10 en bleven dus even wachten.

Gelukkig voor ons zat er een Nederlander naast ons, die vloeiend Spaans bleek te spreken. Hij was met een grondsteward gaan praten en vertelde, dat het vliegtuig grote problemen had. UIteindelijk werd het vliegtuig weggehaald en moesten we wachten op een nieuwe.

Toen we hoorden, dat het zo'n ernstige storing had, toen kreeg ik helemaal de zenuwen. STel je toch voor, dat ze het niet ontdekt hadden! 1 crash per vakantie lijkt ons toch wel ruim voldoende.

Maar goed, om 23.00 uur zouden we dan vliegen. Zodra het nieuwe vliegtuig er stond, ging iedereen zo snel aan boord er werd niets meer gecheckt) dat we zelfs 20 minuten eerder wegkonden. Dat was dan weer een kleine meevaller.

Wat ook leuk was, om weer eens te vliegen. Ik vind het opstijgen ontzettend gaaf, maar Gerard iets minder.

Maar oh, wat was het krap en heet. 't Is maar goed dat we jaren op yoga hebben gezeten. Achter ons zat een verstandelijk en lichamelijk ernstig beperkt meisje, wat begon te gillen toen we opstegen en dat dit gedurende de hele vlucht ook goed volhield. Bovendien liet ze alles lopen, waardoor we toch absoluut zeer onprettig zaten. En ik was al zo misselijk...

Maar op zich was het een goede vlucht. Het opstijgen ging heel mooi geleidelijk, we vlogen niet te hoog en het was onbewolkt, waardoor je af en toe nog een verlichte stad zag. Ook de landing was perfect. Goed gedaan jongens.

Om 00.25 stonden we op Schiphol. Wij dachten even de koffers op te pikken en naar buiten te wandelen. Maar ai, wat was het nog veel en veel groter dan we dachten. Volgens mij zijn we zowat in Zegveld geland, want we moesten zowat een half uur flink doorlopen (we hadden gelukkig nog 5 lange lopende banden) eerdat we bij de bagagehal waren. En toen bleek, dat we band 18 hadden. Weer drie hallen verder....

Eenmaal buiten, het was al lang woensdag, kwamen Berry en mama ons al snel oppikken. Het was heerlijk om hen weer te zien. Wat waren we blij, dat ze ondanks de gigavertraging ons toch nog kwamen halen. SUPER, SUPER BEDANKT!

Om 2.00 uur waren we thuis, waar ons een leuk (en lief) verrassingspakket en een aantal hartverwarmende kaarten wachtten. Nadat we hier nog even van genoten hadden, rolden we totaal uitgewoond in bed om er bijna 12 uur later weer net zo gammel uit te komen. Maar dat wisten we gelukkig toen nog niet...Wij overwegen een winterslaap van een paar weken.

We wilden vannacht nog proosten op de goede thuiskomst en manliefs verjaardag, maar dat is niet meer gelukt. We waren echt kapot. Maar goed, we zijn weer thuis. Helaas zonder de camper en iets later dan gepland, maar wel samen!

Beter laat en samen, dan nooit!!!!


Lieve mensen, we hebben alle emails, en berichtjes enorm gewaardeerd! Hierdoor voelden we ons gesteund en minder alleen. DANK JULLIE WEL!

Gerard en Manuela