64. Niet geslaagd als berggeit

Na een onrustige, nachtmerrienacht werden we laat wakker. En als er geen oldtimerclub op solexen langs was gekomen, die precies naast onze camper gingen pauzeren, had ik waarschijnlijk nu nog geslapen. Maar goed, het was de hoogste tijd om op te staan. De zon zette het toch al mooie strand in een stralende gloed, er was geen wolkje aan de hemel en ik wilde vandaag ook wel eens een bergwandeling maken. Die bergwandeling zou hier volgens de Belg, die we begin van de week gesproken hadden, toen we hier ook stonden, niet al te moeilijk zijn en het uitzicht over de baaien van Haukland en Utakleiv zou fantastisch moeten zijn. In onze reisgids stond ook al zo’n mooi plaatje van het uitzicht.

Gerard besloot ook mee te gaan, zover het hem lukte. Voor de zekerheid had hij een leesboek meegenomen. Hij zou ongeveer halverwege wachten en ik zou dan het steilste stuk alleen doen. Het moest echt een eitje zijn, want iedereen, jong en oud, liep hier gezellig keuvelend naar boven om een uur of wat later weer stralend fris terug te komen. Het eerste gedeelte ging over een pittig stijgende asfaltweg, waar ik al niet zou willen rijden, maar dit bleek nog maar kinderspel te zijn. Daarna begon het echte werk pas. Wij hadden geen idee, hoe en waar we nu naar boven moesten. Dat er geen roltrap was, dat vermoeden hadden we nog wel, maar hoe wel boven te komen? We bleven maar even staan, want achter ons liep de kletskousenclub in zwaar sportieve uitvoering met oerdegelijke bergschoenen. Tot onze verbazing gingen ze ineens linksaf naar boven over een soort skihelling. Daarna was het even zoeken en klauterden ze, met hun vier hondjes over stenen en ellendige paadjes redelijk rap naar boven. Oké, nu weten we hoe het moet. Met veel moeite kwamen we nog boven aan de helling, maar toen? Waar zien ze ons voor aan? Hadden wij gisteren in het visserijmuseum misschien toch zo’n glazen bol moeten kopen in de hoop dat we dan het licht of de weg zouden zien? Je verwacht toch niet, dat wij zo ineens zo ongeveer steil naar boven gaan? Een leuning of een paar traptreetjes zouden zeer welkom zijn. Maar hier was niets. Niet eens een bordje waar je heen moest. We bleven even op een paar stenen zitten. Wat nu? Gerard besloot niet verder te gaan, hoewel hij toch twee benen meer had en ik deed mijn walker uit. Met dat blok aan mijn been kom ik zeker nooit boven. Ik probeerde nog een aantal paadjes, maar het was voor mij geen doen. Zo ontzettend steil. En ja, kan ik dwars tussen die grote rotsblokken door of liggen ze een beetje los? Wat is wijsheid? Net toen ik terugkwam van het tweede voor mij doodlopende pad, kwam er wéér een wandelaar aan. Hij nam aanvankelijk dezelfde route als ik, maar ik kon bij die grote stenen niet verder. Ik besloot hem achterna te gaan en te kijken, waar hij heenging. Tot mijn stomme verbazing, ging hij voor die grote stenen, gewoon steil omhoog? Ze moeten hier wel apart bergschoeisel hebben en geheime bergtalenten, want wij zijn hier echt niet op gebouwd. Licht teleurgesteld braken we onze missie af en liepen weer naar beneden, waar die skihelling weer een hele klus was. De anderen renden hand in hand lachend naar beneden. Een leuk plaatje, dat wel. Maar met krukken, stokken, brace en walker is het toch wat lastig. Ik ben er licht zittend op handen en voeten afgehobbeld en Gerard heeft zijn krukken in de sneeuwstand gezet, zodat de flinke spikes eronder kwamen, waardoor hij ze telkens in het gras kon prikken en heelhuids beneden kwam.
Jongens, wij houden die bergen voor gezien. Hoezo een makkelijk pad? Welk pad? Bovendien schijnt dit strand toch het mooiste te zijn en houden we het hier maar bij. Van bovenaf hebben we toch een paar leuke plaatjes kunnen maken. We hebben snel wat gegeten, Jambo en picknickkleed in de tas gedaan en nog een dik uur heerlijk aan de vloedlijn spelletjes gedaan. En morgen ga ik zwemmen. Voor berggeit ben ik vandaag dan niet geslaagd, maar voor zeemeermin heb ik mijn bonuspunten dik op zak. Bijna niemand gaat het water in, en als er al een held is, weet hij niet hoe snel hij weer naar het strand moet rennen. Ik heb er van de week 50 minuten in gelegen. Vandaag had ik een zwemverbod. Ik was te moe. Eerst weer wat bijkomen en energie opdoen. Maar als het morgen weer zulk mooi weer is, dan moet het wel heel raar lopen, wil ik niet in het water terechtkomen.