4 Göteborg

Na ons vrolijke bezoekje aan Christiania, wat dit keer zonder boete afliep, reden we twee uur later (16.45 uur) weer verder. Om half zes reden we over de schitterende Öresundbrug Zweden in. Wat een staaltje vakmanschap zeg, om zo’n ellenlange brug te kunnen maken. Het was lekker rustig op de wegen en na een snelle maaltijd, die we zowaar BUITEN opaten (ma denkt dat we nooit uit de camper komen, en dat is ook wel een beetje zo), scheurden we verder. We wilden eigenlijk Götenborg nog halen, maar dat werd dan wel flink doorkachelen. Gelukkig wisten we ook hier nog een overnachtingsplekje. Mijn geheugen is op dit moment meer gat dan kaas, maar die parkeerplekken weet ik nog aardig te vinden. Fijn, dat er toch nog iets bruikbaars is blijven hangen.

En dan ben je eindelijk in Götenborg, blijkt het helemaal niet zo’n klein, knus stadje te zijn als we dachten. Lieve hemel, waar kwamen al die huizen, torenflats, gebouwen en kermisattracties vandaan? Die hadden we vorig jaar helemaal niet gezien? Toch lastig om een stad van de andere kant binnen te komen. Na een vrij ongewenste en iets te lange sightseeiing, sommige mensen noemen het ook wel verdwaald, zag ik ineens een bord waar ‘Rosalund’ op stond. Geen idee wat het was, maar ineens gingen bij mij allerlei lampjes branden en ik zei Gerard, dat hij echt die borden moest volgen. Licht onderzoekend keek hij me aan, maar omdat hij geen idee had, welke weg hij nu weer moest proberen, volgde hij toch die borden. En ja hoor, 5 minuten later stonden we weer tegenover de fotogenieke voormalige vismarkt aan het water, net als de vorige keer. En de brug eroverheen heet ‘Rosalund’.

We besloten nog snel even naar buiten te gaan. Even langs de haven lopen, waar die gigantische schepen liggen. Maar ook hier weer hindernissenbaan. Een behoorlijk groot deel langs de haven bleek flink op de schop genomen te worden, waardoor het nog een hele onderneming was om überhaupt een boot te vinden. Uiteindelijk is het toch gelukt. Het was leuk om hier weer te lopen. Wie had dat vorig jaar gedacht, dat wij ooit nog terug zouden gaan naar Zweden en dat we er nu al weer zijn? De weg terug naar de camper was een ellende, we zagen van alles, maar niets bekends. Door al die omleidingen was mijn richtingsgevoel van slag en Gerard is in veel dingen goed, maar niet echt in de weg terugvinden. Het was al donderdag eerdat we de camper terugvonden. Voor mijn voet was het liedje ‘hoor wie klopt daar’ heel toepasselijk, maar verder hadden we het toch best leuk gehad. Nog snel een biertje op de kade achter de camper gedronken. Dat zie je in Denemarken en Zweden erg veel. Je ziet, we raken al aardig ingeburgerd. Gelukkig hadden we vanmorgen – hoe vooruitziend kun je zijn – het bed laten liggen en konden we er nu meteen in rollen. Tjonge, dat was wel heel fijn. Als het zo doorgaat, worden we weer helemaal ontspannen.