20. Al die dieren...

Overdag zijn we veel gefocust op dieren en het wat grotere wild vinden we erg leuk. Gerard hoopt nog steeds een beer te zien. Maar dat je niet alleen gek wordt van al die wolken muggen, hordes knotsen en kuddes dazen is al stukken minder, maar dat er dan ’s nachts ook nog paarden het gore lef hebben om je in je slaap lastig te gaan vallen, dat begint toch echt wat te gortig te worden. Maar ondanks dat hele dierencircus, het aantal bulten gaat mij bij over de honderd en ik word echt gek van de jeuk, waren we toch weer wat bijgekomen.

Meteen achter de grote parkeerplaats waar wij bivakkeerden, was een snelstromende rivier. Gisterenavond hadden we er ook al een blik op geworpen, maar toen zijn we echt weggejaagd door de muggen. Ze staken je zelfs in je haar en onder je bril. Maar ja, ze moeten ook wel, want de rest van mijn lijf is al aardig bezet met bulten… We hoopten, dat het nu wat meer te doen was, maar dat bleek ijdele hoop te zijn. Het uitzicht was echter fantastisch. We kunnen echter niet tegelijk fotograferen. Terwijl de een een foto maakt, moet de ander continu met de kaart of iets dergelijks wapperen om de muggen nog een beetje weg te houden. En dan nog was het geen garantie op een bultenvrije sessie. Maar goed, het was de moeite zeker wel waard. Ik ben toch al gek op water en hoe harder het te keer gaat, hoe beter. Water, watervallen, stroomversnellingen, kom maar op! Geweldig!
Om 11.30 uur verlieten we Kvikkjokk. Wat hadden we het hier ontzettend naar ons zin gehad. Die helikoptervlucht was helemaal het einde en heeft gigantisch veel toegevoegd aan onze ontdekkingsreis door Lápmi, oftewel Lapland. Dat het hier prachtig was, hadden we al door, maar zó overweldigend gaaf? Nee, dat hadden we zonder die vlucht niet geweten. Dit land is echt ontzettend mooi! Zo puur en ongerept. We zijn blij, dat we die schier eindeloze weg naar Kvikkjokk, die elke toerist zowat overslaat – we hebben geen camper gezien- toch gereden hebben. Kvikkjokk zelf is een gat van niets, er staat een mooie kerk, er is een groot informatiecentrum, maar dat is chronisch gesloten en verder een camping, waar slechts één tentje stond en verder een paar houten huisjes. En natuurlijk de helikopterbasis!
Hoewel we de weg terug al gereden hadden, bleven we intens genieten. Wat is het hier toch mooi! De grote rivier, de rimpelloze meren met hun grote keien en zachtgroene begroeiing rondom, op de achtergrond de majestueuze bergen met hier en daar wat gletsjers, de bossen met hun welig groene tapijten vol mossen en bosbessenstruikjes. Het blijft gaaf. Maar ja, omdat ons tempo door al die fotostops wel heel erg laag werd en we het museum over de Samen ’t liefst vóór sluitingstijd wilden bereiken, ben ik maar op het bedje gaan liggen. Stukjes schrijven, foto’s uitzoeken en een beetje bewerken en klaar zetten op de usb-stick.

Tegen 15.30 uur stonden we weer voor de VVV in Jokkmokk. De bieb was dicht, maar hier scheen je ook op internet te mogen. Dit was zo. We hebben weer wat stukjes geplaatst en gelezen over de vreselijke vliegtuigramp. Wat een klerezooi is het toch ook met die Russen in de Oekraïne. Wat een zinloze daad en zinloze dood. Vreselijk voor al die mensen en hun nabestaanden.
Een klein uurtje later liepen we het dichtbijgelegen museum in. Ernstig. We hadden eigenlijk al half en half besloten, om het maar over te slaan, toen we van die zojuist geëmigreerde Nederlander hadden gehoord, dat dit echt een geweldig museum was. Tja, dan gaan we er na Kvikkjokk toch maar een kijkje nemen.
Er was ontzettend veel over de Samen, hun kleding en hun leefwijze te bewonderen (er was zowaar een Nederlandse vertaling!!!) maar ook over hun leefgebied, de dieren, de planten, de rivier en het leven in de bergen. Er stond een grote, volledige ingerichte Samentent, die we erg leuk vonden. Er was een zaal vol vitrines met kleding van de Samen. Aan de kleding en de sieraden zou je kunnen zien, waar ze vandaan kwamen, of ze getrouwd waren en hun status in de groep. Wij zagen voorlopig alleen maar hele eenvoudige, fleurige kleding. Uiteraard waren er ook kasten vol drinkbekers, lepels, sieraden en gebruiksvoorwerpen. Een zaal vol opgezette vogels, een zaal met houtsnijtaferelen, die stukjes uit het leven van de Samen uitbeeldden en ergens anders weer taferelen met echte (opgezette) dieren, zoals een vrouw die een rendier voert en zelfs nog ergens een vrouw die aan het bessen verzamelen was en er ineens een hele grote, bruine beer op zijn achterpoten bij haar stond. Je moet er toch niet aan denken, om zoiets mee te maken? Stel; je overleeft de aanval van de beer, dan zou je toch nog dood gaan aan die hartaanval van schrik… En dan wil Gerard nog steeds zo’n monster in het echt zien? Ik denk, dat ik hem voor zijn verjaardag maar een abonnement op zo’n berenbos in Nederland geef.

Het allergaafste in dit museum vonden we de 3D-reis, die je er kon maken. Je moest op een cirkel gaan staan en om de halve cirkel voor je stonden hoge schermen. Na een druk op de knop kreeg je sterk het gevoel dat je opsteeg en per snelle helikopter laag over Lapland vloog. Laag over rivieren, moerassen, delta’s, meren, bergen en gletsjers. Soms knalde je zogenaamd tegen zo’n berg op en viel je in het echt bijna om. Wat een beweging, wat een geluiden en wat kun je vreselijk door je eigen hersens in de maling genomen worden. Je weet, dat je gewoon stilstaat op een cirkel op de grond, maar mooi dat je na zo’n filmpje alle kanten op tolt. We besloten dit technische hoogstandje te gaan filmen en drukte nog eens op de knop. Tot onze verbazing kregen we nu weer een ander deel te zien. We bleven helemaal lyrisch staan en drukten net zo vaak op de knop, tot we heel Sápmi (Lapland) gezien hadden. Wauw, dat iemand zoiets kan bedenken en zo ontzettend mooi uit kan voeren! Grote klasse! Het was een soort Google-maps maar dan in 3D met specialeffecten. Supergaaf! Hé, daar is het Sarekgebergte! Krijg nou wat, dat is het kerkje in Kvikkjokk, waar we vanmorgen nog waren! Kijk nu, de moerasdelta, die we ook op de kaarten gezien hadden. Door onze echte helikoptervlucht herkenden we best wel veel dingen, wat het nóg leuker maakte dan het al was. Zo zouden ze eigenlijk heel veel gebieden moeten doen. Dan kun je zowat vanuit je bed gaan reizen. Maar ons niet gezien hoor, wij reizen toch het allerliefst ECHT! Daarna was het zo ongeveer rennen om nog wat van de andere zalen mee te maken en in hoogtempo hebben we de rest van het museum afgerond. Het is echt veel en veel leuker en mooier dan er in de reisgidsen beschreven wordt.

Daarna bezochten we een bezoekje aan Gamla kyrkan; het oude, warm rood geschilderde houten kerkje van de Samen. Bijzonder was ook de lage, houten muur eromheen; hierin werden de lijken bewaard van de mensen die ’s winters overleden en de grond te hard bevroren was om een graf te kunnen graven. Misschien gaat het nog steeds wel zo, want ’s winters is het hier nog -/- 40°C. Tjonge, en nu is het meer dan 30°C! Als iemand ons vraagt, waar wij een van de warmste vakanties hadden en wij zeggen dan: “In Lapland, boven de poolcirkel”, dan gelooft geen hond je. Maar toch is het zo.

In het stadje zelf hadden we vrij snel een plekje gevonden aan de rand van het bos en aan het moeras, wat uitliep in een meer. We stonden weer erg mooi. Vandaag was de heetste dag van de vakantie en het zweet gutste van onze lijven. Terwijl ik mijn bikini aantrok, haalde Gerard een paar emmers water om over me heen te gooien. Heerlijk!

Omdat het alweer laat was, schrijf eens wat nieuws, hebben we ook alwéér niet warm gegeten. Dat hebben we al een week niet gedaan. En nu hebben we eens geen muggen, blijken we de camper zo ongeveer in een heel groot mierennest geparkeerd te hebben. Bah! Ik stond nog niet buiten of er liepen er al een stuk of zes over mijn voet. Nog mazzel, dat ik aan die ander een walker had. Heeft dat ding ook eens voordelen. Maar ondanks al dat dierengedoe genieten we intens. Jammer, dat we geen tijd voor vakantie hebben. Iedereen denkt vast dat we alle tijd van de wereld hebben… Nou, niet dus. Het voorbereiden van een gebied, het dagboek en stukjes schrijven, foto’s overzetten, uitzoeken en bewerken, water vullen, handmatig de was doen, enz. kosten behoorlijk wat tijd. We hebben het verdorie nog drukker dan thuis! Maar we zouden dit voor geen goud willen missen!