1. De kop is eraf!

Dan denk je dat de aanhouder wint en er aan alle ellende bijna een eind is gekomen. Maar op het moment dat je verwacht dat het al anderhalf jaar durende Tanja-tranen- en nachtmerrietijdperk afgesloten gaat worden, word je nog veel meer belazerd dan je ooit had kunnen denken. Steeds gaf ze veel hoop, maar ze deed nooit meer wat ze beloofde. Een trap in mijn ziel. En dat weer net voor de vakantie, die dan ook even zwaar op losse schroeven kwam te staan. De voorbereidingen vielen goed in het water en de al weken geleden gekochte fles champagne werd weer stilletjes in de kelder gezet. Ik was totaal verbijsterd en ontgoocheld.

Maar goed, thuisblijven helpt ook niet en dus gingen we als een haas aan de slag om toch nog dit weekend weg te kunnen. Heilig van plan er een mooie reis van te maken. Zaterdag weg lukte voor geen meter, de zondag leek ook nog even in gevaar te komen, maar om 17.15 uur stapten we dan toch in. Op naar Montenegro! Maar eerst maar even langs de Mac om nog een keer vlees te eten.

We hebben tot 22.00 uur gereden. Nou ja, we….. Gerard vrat kilometers en ik was uitgeput in slaap gevallen. Op onze overnachtingsplek hebben we nog even ons nieuwe spel Asante uitgeprobeerd, wat we erg leuk vonden en daarna was het tijd om de koets op te zoeken. Welterusten!