87. En weer een paar landjes verder

Na de mini-excursie in Bled deden we nog even boodschappen. “Geer, ze hebben hier verse goulash! En oh ja, kijk nu, die hazelnootchocoladekoeken liggen er ook. Die vonden we nog zo lekker! En weet je nog, dat ze hier zulk superlekker gekruid vlees hadden? Ik ga meteen kijken!” En ja hoor, dat lag er weer. Oei, wat zullen we vanavond lekker eten. ‘k Heb nu al trek!

Om 13.00 uur reden we uit Bled weg. Al snel kwamen we over een riviertje. Wauw! IJs- en ijsblauw! Wat gaaf! Dat verveelt me nog steeds niet! En heel hoog in de bergen zagen we de eerste sneeuw al liggen en we kijken nu nog wel tegen de zuidhellingen aan! Hoe zou de andere kant er uit zien? En hoe zou het weer aan de andere kant van de ruim 7 km lange Karavankentunnel zijn? ‘k Weet eigenlijk niet zeker of ik dat antwoord nu al wil weten.

Voor de tunnel stond geen staartje file, niets en zelfs in de tunnel was het ontzettend rustig. Hij heeft vrij brede rijstroken en is prima verlicht. Dat was dus heel fijn voor Gerard, want hij is niet heel gek op tunnels rijden. Ik wel. In Zuid-Noorwegen hebben ze een tunnel van zo’n 45 km onder een gebergte door. We hebben al afgesproken dat ik die ga rijden. Gaaf!

Maar goed, eerst maar even Oostenrijk doorploegen. Noorwegen zal er volgende zomer ook nog wel liggen. Ook aan de andere kant van de Karavankentunnel bleek het mooi weer te zijn. Dat valt niet tegen! Maar jemig, het werd al snel steeds drukker op de wegen. Help! We zien in 10 minuten meer auto’s dan anders op een dag. Ik geloof dat we vandaag onze jaarlijkse cultuurshock weer hebben! Wat een ellende zeg, die overvolle wegen.

Terwijl ik stukjes schreef, ploegde Gerard manmoedig door Oostenrijk en zelfs een stukje Duitsland heen, waarvan we om 16.15 uur de grens gepasseerd waren. Wij vonden Oostenrijk al een crime, maar in Duitsland was het nog veel gekker. Ontzettend veel file! In tegenstelling tot andere jaren is het dit jaar absoluut vervelend om door Duitsland te rijden. Van noord tot zuid, van west naar oost, echt overal zijn ze met de weg bezig. Ze willen natuurlijk volgend jaar tol gaan heffen en dan moet alles strak in orde zijn, maar op dit moment is het echt prut! Vroeger kon je er altijd prima scheuren, maar nu mag je blij zijn als je fietssnelheid haalt. Zucht. En later in de middag begon het ook nog te regenen. Oeps, waar zit de schakelaar van de ruitenwissers ook al weer?

Om 19.30 uur kwamen we in het stadje Grinden aan, waar we op een hele rustige parkeerplaats bij een zwembad en een voetbalveld stonden. We waren blij dat we wat hadden gevonden en nog wel hartstikke dicht langs de snelweg. Leuk zo’n stedenbezoek in de avond, maar jemig wat waren we brak vandaag! Ik was gewoon beroerd van moeheid. Jammer.

Gelukkig hadden we eten, wat we alleen maar op hoefden te warmen. Oh nee, want we hadden nog iets gekocht wat jullie vast niet raden. Ik zal het dan ook maar meteen zeggen. We hebben deze vakantie regelmatig aardappels gekocht! Ernstig he. Wel handig hoor, we kochten er gewoon steeds twee als we ze nodig hadden. En met de patatkruiden waarvan ik helaas niet meer weet waar ik die nu weer opgeduikeld heb en de goulash was het zalig eten. En we hadden ook nog zo’n lekker Montenegrijns wijntje op de goede temperatuur. Mmm.

Een beetje lezen, en nog even lekker een paar potjes Jambo doen en de dag was weer voorbij. De thuisreis gaat tot nu toe bijzonder voorspoedig.