70. Perast

Na onze korte pauze en zwaar verlate lunch lieten we Kotor nog even voor wat het was en gingen we eerst naar het 12 km verder gelegen Perast. Het plaatsje staat in de top 10 van Montenegro en wilden we graag nog even meepakken. Drie weken geleden waren we hier ook al langs gekomen, maar toen was het zo druk dat we de camper niet kwijt konden en wel door moesten rijden.

Vandaag hadden we meer geluk. De parkeerplaats was echter belachelijk duur, € 5,00 per uur en dat doen we echt niet. De jongen die toezicht moest houden zei het zelf al: “Ja, het is belachelijk duur, maar dat heeft mijn baas bedacht. Je kunt hem ook iets voorbij dat en dat bord aan de kant zetten, dat is gratis.“ Dat hebben we dan ook gedaan. Aan de ene kant denderen de vele bussen en auto’s voorbij en aan de andere kant kun je zo de baai van Kotor in springen, maar goed. Het paste net.

Perast ligt prachtig gelegen in een van de bochten van de baai en biedt uitzicht op het smalle kanaal tussen twee grote stukken water in. Het stadje is omringd door bergen vol weelderig groen, heeft volgens de reisgids maar liefst 16 oude kerkjes en voor de kust ervan liggen twee eilandjes waarop respectievelijk een kerkje en een klooster staan.

Perast is eigenlijk één lange straat direct langs de baai. Achter de eerste rij huizen en restaurantjes staan nog wel wat huizen en kerkjes, maar echte zijstraten heb je niet. Er waren ontzettend veel chique restaurantjes die natuurlijk ook prachtig pal aan de baai lagen of soms zelfs boven de baai. Maar duur! Echt alles is hier duur. Denk je dat ze je in Kotor een toeristische poot uitdraaien? Nou, dan ben je dus nog niet in Perast geweest. Kotor is heel mooi en helaas ook heel toeristisch, maar Perast is decadent. Daar wil je gezien worden in het chique restaurant, flaneren op de boulevard en zonnen op je protserige jacht, dat natuurlijk wel strak aan de kade moet liggen. Het stadje zelf was ‘not bad for one day’ maar meer ook niet. En 16 kerkjes? Wij hebben er hooguit een stuk of 6-7 gezien. Eentje was nog open, maar daar was net een dienst voor 1 persoon aan de gang. Tja, dan kun je niet gaan rondlopen en foto’s gaan maken. We hebben ook nog twee gebouwen van buiten gezien, wat paleizen moesten zijn. We kwamen ook nog twee bruidsparen tegen, waarvan de ene bruid wel op een mislukte zeemeermin leek in haar lichtgrijze, glimmende jurk, die minstens twee maten te strak was en op hakken waar je spontaan hoogtevrees kreeg. Tot zo ver de bruidsmode van Perast.

Wij hebben de hele boulevard af gelopen. Wij waren bang dat we om de haverklap een bootje ingetrokken zouden worden voor een tochtje naar de twee eilandjes, maar dat viel reuze mee. Het voordeel van een rolstoel waarschijnlijk.

Vlak voor je in het water drijven twee kleine, idyllische eilandjes die de hypnotische sfeer van deze plek zouden vervolmaken. Llady of the Rock (Gospa Skrpjela) is een echt eilandje maar die andere niet. Vanaf deze Lady of the Rock werd het tweede eiland Sveti Dorde gecreëerd door boten vol rotsblokken steeds op dezelfde plek te laten zinken. Daarna is er in 1630 een kapel op gebouwd. Dit eiland was echter gesloten. Of dat voor vandaag of voor altijd geldt, weten we niet. Naar het andere eiland wilde iemand ons nog wel varen, maar het was al bijna donker en dan kun je toch amper nog een foto maken. Misschien morgen, maar ik denk van niet.