38. Ada Bojana

In Ada Bojana stroomt de Bojanarivier, die zich wel heel bijzonder gedraagt. Normale rivieren beginnen in een berg en stromen dan naar zee. Zo niet de Bojana. Als het smeltwater van de sneeuw van de Albanese bergen naar beneden stroomt, zwelt de rivier enorm op en is de rivier niet langer in staat om in de normale richting te blijven stromen. In plaats van dat het van het Skadarmeer naar de Adriatische zee stroomt, begint deze rivier stroomopwaarts te gaan! De vissers spreiden hun trapezenetten in het water en een royale vangst is gegarandeerd!

Net buiten Ada Bojana, waarvan we vanavond pas lazen dat het hele eiland officieel naturistengebied is, reden we over een hoge brug. We zagen dat de kanten van de oever helemaal vol met houten huisjes stonden. Gerard zette me af en ik kon me fijn uitleven. Alhoewel, dat viel wel mee. Eigenlijk meer tegen zelfs. Het waren vrijwel allemaal visrestaurantjes en in de verte zag ik een visnet hangen. Maar bij de tweede brug, waar we terecht kwamen omdat we verkeerd gereden waren, wisten we niet wat we zagen en gingen hier zeker wél uit ons dak.

Allemaal stokoude, houten constructies op palen in het water. Hutjes met vlonders en loopplanken, golfplaten, verroest ijzerdraad om de boel nog enigszins bijeen te houden en af en toe stak er uit een van de vele gaten zelfs nog een kachelpijp naar buiten! Uiteraard zaten er aan deze houtje-touwtje-optrekjes ook de nodige stangen om de grote netten aan op te hangen. De hele rivier was volgebouwd met deze gammele, authentieke maar o zo fotogenieke krotten. Er hingen zelfs nog een aantal netten! Gaaf, gaaf, gaaf!!! Dit stond niet eens in de boekjes! Stuiterend van enthousiasme heb ik foto’s staan maken om het spul aan Gerard te kunnen laten zien. Wauw! Make my day!