88. Grinden

Het wordt eentonig, maar het verveelt nooit: we hadden alwéér een heerlijk rustige plek! En mijn nachtmerries zijn echt minder geworden. Wel word ik nog wel steeds wakker van de erge pijn in mijn knie. Dat is nogal jammer. Die doet al vijf weken zo zeer. In Kroatië en Montenegro moest ik dan ’s nachts naar buiten om een stuk te lopen. Nu doe ik dat niet meer. Het is mij te koud, maar masseren helpt nu ook aardig. In ieder geval voldoende om weer een poosje verder te slapen.

We hadden wel zin om nog even een Duits stadje mee te pakken. We hadden al visioenen van knusse winkeltjes, misschien een Kik, een spellenzaak, een goed geoutilleerde boekhandel met het liefst iets over Bachbloesems en ergens een gezellig terrasje met een biertje in de zon. Het weer was fris herfstig met een waterig zonnetje, maar het regende niet. Tot zo ver ging het goed. We bleken vlakbij het centrum te staan. Dat viel ook al mee. En het centrum zag er best mooi uit. Prachtige, hoge gebouwen in pasteltinten, een kerk, een paar hotels en pensions, een restaurantje maar verder?

Het plein tussen deze mooie gebouwen was leeg op een stel verlaten tenten na. Er liep werkelijk geen hond. Er was geen winkel, niets! In het straatje erna zaten weliswaar een bakker en een reisbureau, maar dat was nu ook niet echt wat we zochten. Het stadje had twee mooie, hoge stadspoorten, er stonden een paar aparte huisjes, die wel wat aan kabouterhuisjes deden denken met zijn hoge, rode puntdaken, maar zelfs wij konden het hier geen half uur volhouden! We gaan snel terug naar de camper en proberen het onderweg nog wel ergens anders.