30. Stari Bar

Je ziet, we doen echt van alles, maar opschieten? Ho maar. Gisteren hadden we maar liefst de schokkende afstand van wel 16 km afgelegd! Dat moet vandaag toch wel iets meer worden. Het laatste stukje naar Stari Bar was door het binnenland en het was meteen anders. Een stuk armoediger, nóg meer rotzooi en ook stonden hier ineens moskeeën!

Stari Bar ligt op een heuvel en toen de parkeerwachter Gerard de rolstoel er zag afhalen, werd er meteen geregeld dat wij nog een stukje verder naar boven mochten met de camper. Kijk, dat is nu aardig. En het was maar goed ook, want we waren anders nu nog steeds niet boven geweest.

Het oude stadje ligt schilderachtig tegen de bergen aan en is nog helemaal ommuurd. Volgens de gids is de situatie van het oude, ommuurde stadje spectaculair. Er wordt nog regelmatig onderzoek gedaan en men is er inmiddels achter dat het stadje al in 800 voor Christus bestond! Al in de derde eeuw voor Christus is het stadje vernietigd door de Romeinen, die druk bezig waren het oostelijke gebied van de Adriatische zee bij hun rijk in te lijven. Zij noemden het destijds Antinbaris omdat het recht tegenover het Italiaanse Bari ligt.

Eeuwenlange overheersing door de Romeinen, overgenomen door de Ottomanen, de Venetiërs, weer teruggepikt door de Turken en uiteindelijk werd het in 1878 bij Montenegro gevoegd. Tja, allemaal leuk en aardig, maar dan weet je dus nog niet hoe het er uit ziet. Wij gingen door de stadspoort naar binnen. Ook hier alweer de Venetiaanse leeuw boven de poort. Bij de kassa hoefden we maar 1 kaartje te kopen, want ik kreeg hem gratis. Nou dat was ook wel terecht, want het was nauwelijks te lopen voor me.

Het ongelijke kasseienpad dat zich door de oude nederzetting heen slingerde, was best leuk om te zien, maar vreselijk om te lopen. Grote stenen, kleine stenen, maar altijd schots en scheef. En daar waren ook de vele trappen van gemaakt. Hoera. Maar eerlijk is eerlijk, vanaf de eerste meters zag het er hier leuk uit. Op de een of andere manier vond ik het er een beetje Turks uit zien en daar houd ik van. Van de gewone huisjes was niet veel meer over. Wel stonden er nog best een aantal kleine kerkjes die je hier eigenlijk overal in het land best veel ziet. Er was een Turks badhuis en ook nog een goed bewaard gebleven citadel uit de 11e eeuw die in de Tweede Wereldoorlog nog dienst gedaan als gevangenis. Beetje moeilijk te geloven, want het meeste hier heeft geen dak meer?!

Gelukkig was niet alles grijs wat de klok sloeg, maar stonden er overal wel struiken en bomen. Het rook er lekker en volgens mij kwam dat door de licht zoete en hele zachte geur van de vele vijgenbomen. Er stond nog een oude klokkentoren, overal stonden sfeervolle lantaarntjes die echt niet zo heel oud kunnen zijn, we hadden soms even uitzicht op zee en vonden het leuk om hier te lopen. Op een stuk muur van de kathedraal stond nog een fresco, die zijn beste tijd al lang gehad had. Om hem te beschermen was er een grote, houten deur voor gemaakt. Maar ja, als die altijd openstaat, gaat het volgens ons niet veel helpen.
In de kathedraal die nog aardig intact was, hingen heel wat foto’s van mooie plekken in Montenegro. Beetje jammer. Niet alleen omdat ze behoorlijk slecht van kleur waren, maar ook omdat er helemaal geen link naar de kathedraal was gelegd.

Wij vonden de poort bij een oud, klein kerkje toch wel het meest sfeervol. Trappetje erbij, een paar bloemen erop, ook hier een mooie lantaarn. Je waande je meteen eeuwen terug in de tijd. We vonden het leuk om weer eens wat anders te doen dat een echt stadje of het strand te bezoeken. Maar waar dat aquaduct nu toch ligt? Je bleek het alleen bovenop de muur van de citadel te kunnen zien liggen. Nee hè! De smalle stenen trap had aanvankelijk nog een trapleuning, maar het laatste gedeelte niet meer. Het bovenste deel van de citadel was leuk om te zien met al zijn schietgaten en poortjes. Door één ervan zagen we op een gegeven moment inderdaad het aquaduct. Maar om nu te zeggen dat ie indrukwekkend was? Nee, niet echt.

Toch hadden we het hier best naar ons zin gehad. De huisjes buiten de poort hadden ook wel wat Turks en in het steil aflopende straatje langs de verdedigingsmuur hebben we wat gedronken. Elk tafeltje leek op een eigen terrasje en zag er door het vele hout ontzettend knus uit. Uiteraard een groot glas koel bier genomen, want dan kon ik hier lekker lang zitten. De met ham en kaas gevulde pannenkoeken bleken creaties uit de frituurpan te zijn waar patat bij geserveerd werd. Niet echt Turks en ook niet echt lekker. Deze keer hadden we het qua eten en drinken matig getroffen. Het bier was bitter, het granaatappelsap was niet vers en heb ik maar door mijn bier gegoten, de pannenkoeken waren flauw en de baklava was ook niet denderend. Maar ja, het vulde aardig en na afloop hadden we een leuk gesprek met de eigenaar.

Hij vertelde dat het toerisme in Montenegro zo’n 15 jaar geleden begonnen is en het nog steeds elk jaar meer wordt. Zeker nu er sinds vorig jaar ook in Bar af en toe een cruiseschip aanlegt. Vorig jaar waren dat er vier, dit jaar zullen het er zeven zijn en ze hopen dat het volgend jaar nog meer wordt, want dan kunnen ze hier goed gaan verdienen. Ja, dat wil wel als je nagaat dat er zo’n 4.000 mensen op zo’n schip zitten en dat die allemaal wel even het stadje willen bekijken en vooral wat willen eten en drinken. Verreweg de meeste toeristen kwamen tot onze verbazing uit Polen! Dat land is sinds enkele jaren aan een gigantische inhaalslag op reisgebied bezig. Vroeger zag je zelden een Pool in een ander land op vakantie, maar dat is nu dus andere koek. Wil jij hier in de toeristenbranche aan de slag, dan is het raadzaam om wat Pools te leren. Op een goede tweede plek staan de Russen en daarna de Duitsers, Engelsen en Fransen. Tja, die Russen hadden we al wel gedacht, want daar zien we niet alleen regelmatig auto’s van rijden, maar bijvoorbeeld in dit stadje is de uitleg op de borden eerst Montenegrijns, dan Russisch, gevolgd door Engels en soms Duits. Deze Hollanders hebben het stadje goed bekeken en gaan nu door naar het volgende agendapunt. En wel een boom!