16. Alweer een rijdag

16 Alweer een rijdag 31 augustus Banja (Slano)

Wat slapen betreft lijkt deze vakantie in niets op die vorige in Italië, toen we steeds door de gekste dingen gewekt werden. Hier staan we behoorlijk vaak rustig en ook vannacht was er geen herrie. Helaas wel weer die knie. Ik word steeds wakker van helse pijnen en verder slapen lukt meestal niet meer. Gerard ging boodschappen bij Tommy doen en ik kreeg even later een heerlijk Italiaans broodje op bed, terwijl ik lekker lag te lezen. Hij is zo lief voor me!

Pas om 11.30 uur reden we weg. Tja, dat heb je met goede boeken….. Maar goed, we moeten vandaag wel echt kilometers gaan maken, want morgen willen we absoluut Montenegro in. Stiekem vind ik dat best wel een beetje spannend, maar ik ben ook heel benieuwd. Kroatië is niet echt ons land. Over- en overtoeristisch en dat wordt wel heel extreem uitgemolken in exorbitant hoge prijzen voor campings, parkeren en excursies!

Bij Trogir zijn we heel even de parkeerplaats opgereden. Ik wilde toch ook wel heel graag die andere broek met iets vrolijkere kleuren. Ik had die van gisteren gepast en hij zat heerlijk en ook met mijn poot kan ik hem aan! Het parkeren ging fluitend en die andere broek bleek er na even zoeken – de paspop was ergens achter verdwenen – ook nog te zijn. Yes! Snel maar weer verder.

Het is weer vies heet vandaag en wat vliegen die vliegtuigen hier ontzettend laag over. Die ene ging maar net over de berg. Op de foto leek het wel of hij er tegenaan vloog?! Omdat we onszelf niet in verzoeking wilden brengen door steeds dat aanlokkelijke tropisch blauwe, heldere zeewater te zien lonken, hebben we de tolweg dwars door de binnenlanden genomen. Hier rijdt geen hond en het schiet flink op. Eindeloos kaal en hordroog landschap. Dorpen en huizen zie je niet. Volgens ons wonen bijna alle Kroaten aan zee. Ook nog een bosbrand gezien. Althans flinke rookwolken die hoog boven de berg uitkwamen. Dat is hier wel bingo, want eergisteren hadden we er ook al een gezien.

Even tanken. Het is opvallend hoe extreem toeristisch het hier is. Er stonden 6 auto’s naast elkaar en kwamen uit zes verschillende landen. Het was een grote parkeerplaats waar we konden laden en lozen wat we wilden. Top! Montenegro, we zijn er klaar voor! Maar toen we weg wilden rijden, bleek dat rotding weer eens niet te starten. Nou daar sta je dan. We hebben zeker 20 minuten stil gestaan, iedereen keek vol aandacht naar die Hollandse camper naast de pomp, maar even vragen wat er is? Nee, dat doen we niet. Stel je voor, dat je iets zou kunnen doen zeg. Maar goed. Uiteindelijk startte hij weer en konden we na wat laden en lozen weer door.

Om 17.00 uur verlieten we de snelweg. Dat moest wel, want hij ging niet verder. Tjonge, dan denk je dat je er bijna bent, is het nog bijna 100 km doorkachelen naar Dubrovnik! Het was echter leuk rijden. Het binnenland leek wel op een oase met al zijn wijngaarden en ander fruit. De laagvlakte was behoorlijk geïrrigeerd en van bovenaf leek het wel klein Holland met al zijn slootjes en waterpartijen. Het was erg mooi om te zien. Het aantal kraampjes langs de weg, reeg zich tot een lang fruitlint aaneen. En om het fruit in deze stomende hitte nog een beetje goed te houden, had men er overal douchekoppen of waterslangen boven gehouden. Dat zag er grappig uit.

Om 18.10 uur waren we bij de Bosnische grens. 15 km van de Kroatische kust is namelijk van Bosnië. Reuze onhandig, maar ja. Gelukkig stelden de grenscontroles niets voor. Bosnië lijkt iets armer en drukker qua aantal reclameborden. Om 18.25 waren we Bosnië al weer uit. Zelfs wij!!!!! We rijden weer strak langs zee en dit gedeelte is echt mooi. Geen huizen ervoor, maar lekker kijken en genieten van deze prachtige kust met zijn duizenden eilandjes. Er wordt hier dan ook heel wat afgevaren!

In Slano gingen we op goed geluk van de weg af om een slaapplekje te gaan zoeken. Overal natuurlijk weer verboden voor campers om te overnachten. Dit land is echt heel camperonvriendelijk. Er is niet één serviceplaats in het land! De eerste camping was niet om aan te zien. De campers staan nog dichter op elkaar dan op een parkeerplaats! Help!!!! We besloten maar aan het eind van het ultrasmalle weggetje dat strak langs zee liep, te gaan keren en ons geluk ergens anders te gaan beproeven. Maar oh, wat een mazzel. Maar amper honderd meter verder was er nog een camping en dat was een oase van rust onder en tussen de olijfbomen. Geweldig! En ja, het is echt waar, maar wij hebben op een camping overnacht!

Er kwam al meteen een Hollands vrouwtje een tijd met ons kletsen en daarna gingen we heerlijk op de lamzakken liggen. Even later kwam ze ons zelfs nog een zak verse vijgen brengen. Oei, dat is lekker! En goh, dat zo in het gras liggen, naast een heerlijk geurende laurierstruik en pal aan zee is ook niet echt verkeerd! Echt een geweldige plek! En niet eens heel duur?! Nou, als Montenegro niets is, dan staan wij hier fijn morgen of overmorgen weer! Grappig trouwens dat de vissen ’s nachts zo dicht naar de kust komen. Het geblub is niet van de lucht!