68. Toch nog even Cetinje in

We hadden niet al te rustig geslapen op deze grote parkeerplaats. Gisterenavond kwamen er steeds mannen in personenwagens aan scheuren om een sigaretje te roken en of rondje te rijden om daarna weer de weg op te vliegen. Vanmorgen stond het binnen no-time vol met bussen met kinderen, die hier op schoolreisje heen gingen. Een herrie... Vreselijk!

En wat hadden we het koud! We hebben van ellende maar veel kaarsjes aangestoken. Mijn nieuwe deken hield ik mooi om me heen. Vanmorgen was het trouwens maar 10 graden in de camper! Help! Gelukkig liep de temperatuur buiten redelijk snel op naar een lekkere 23 graden! Beter!

Ik wilde graag nog even Cetinje in om naar de reliëfkaart van Montenegro te kijken. We stonden vlakbij en het kleine, witte kerkje bleek vandaag ook open, maar stelde weinig voor. Beetje kitscherig. Er was veel straathandel en we werden dan ook steeds aangesproken. Dat was bij de stalletjes op de parkeerplaats ook al zo. En dat doen ze niet handig en ze zijn mij te opdringerig. Ze pakken van alles en proberen het aan je te geven. “Here sir, only € 2,00! Yes?! “En als je niet meteen juichend antwoord geeft en je portemonnee trekt, is het “one Coca-Cola is € 2,00, so……” Bah! Doorgaan. Zelfs als je iets koopt is het nog niet genoeg. Dan is het nog: ”maar daar hangen de oorbellen en daar de kettingen en do you want…..” “NO!”

Bij een taxi (in Kotor de volgende dag) hoorde ik ook zo’n vervelende chauffeur. Hij ziet een toerist aankomen, die nota bene naar het cruiseschip loopt omdat ze bijna vertrekken en houdt de man tegen en laat hem een bord zien met foto’s over plekken in Montenegro. “Sir, you like taxi Budva? Only € 15,00! Why not? It’s not expensive, so why not go to Budva?!“ En maar doorgaan hè. Pfff, nou, als ze zo doorgaan is het hier binnenkort niet leuk meer. Ze zijn veel te opdringerig en geven de toerist alleen maar het gevoel een melkkoe te zijn. ‘k Ben hier wel zo allergisch voor!

Maar goed, wij gingen dus even naar een soort museum, waar ze je nota bene zelfs nog een ticket voor wat andere musea aan stonden te praten, omdat het zo interessant zou zijn en bla, bla, bla. Ons museum had slechts een zaal en daar lag de landkaart van Montenegro, die helemaal in 3D gemaakt was. Deze kaart is 100 jaar geleden gemaakt in een moeilijke tijd voor Montenegro. Net voor het zijn onafhankelijkheid verloor. Het is gemaakt in opdracht van het Oostenrijkse leger door een Montenegrijnse beeldhouwer, die toen in de gevangenis zat. We vonden het ontzettend leuk om te zien en te kijken wat we allemaal herkenden. Hier kon je ook goed zien hoe onwijs veel bergen dit land heeft! Ook wel bijzonder dat we het nu net zagen, toen we op het punt stonden het land weer te verlaten. We konden onze hele reis erin terugvinden.