10. Water, water en nog meer water!

Die overnachtingsplek van vannacht was zo gek nog niet. Er waren twee campers bijgekomen en die stonden gelukkig in de andere hoek. Het was aardedonker, rustig (wat niet zo gek is, want wie gaat er nu in het donker zo’n pittige bergpas rijden) en lekker koel. Heerlijk!

We stonden vlakbij de Socarivier en we wisten dat er een paar minuten lopen vanaf de parkeerplaats ook een hangbrug overheen ging. We waren gelukkig bijtijds wakker en al redelijk vroeg gingen we op pad. De zon scheen al volop! De hangbrug zwiepte lekker over het ijsblauwe riviertje heen en gelukkig voor ons kon je aan de overkant ook naar beneden. Ik had wel weer zin in zo’n frisse plons en dat ijsblauwe water werkt bij mij nogal aanstekelijk!

Al snel liep ik dan ook het water in, maar ai, dit is echt heel erg koud en bovendien doet dat grint zeer aan mijn voeten. Licht teleurgesteld ging ik er maar weer uit en trok mijn schoenen aan. Dan maar een beetje water over me heen scheppen met mijn handen. Ik vroeg me af, of mijn schoenen eigenlijk een beetje waterdicht waren. Ineens stond ik er echter iets te ver in en waren mijn sokken nat. Nou ja, dan kan ik er ook wel een stukje verder in lopen. En nog een stukje…… En even later lag ik er toch weer in. Maar jemig, wat koud! Het deed gewoon zeer om in het water te liggen. ‘k Heb er echter geen spijt van. Het frist lekker op!

Daarna gingen we met de camper de Soca volgen. Bij de tweede stop ging Gerard zowaar tot zijn knieën het water in. Zou hij het niveau op gaan bouwen? Het ziet er overal wel gaaf uit hoor met die mooie blauwe kleur en dan het spierwitte grind en natuurlijk overal bomen en struiken! Je blijft fotograferen!

Bij de derde parkeerplaats stond een bord ‘Boka Slap’. Há, en Slap is precies het enige Sloveense woord wat wij kennen. Het bleek zelfs de hoogste waterval van het land te zijn. Het water ontspringt in een onderaardse grot en komt dan van grote hoogte naar beneden. Vooral in het voorjaar schijnt het een gaaf spektakel te zijn. Maar wij waren blij, dat er nu ook nog water uitkwam. De wandeling er naar toe was lastig lopen, maar wel mooi. Beetje jammer dat het slechts naar een uitzichtpunt ging, wat voor ons niet veel toevoegde. Tja, wij hadden dit plaatje beneden al met de telelens gezien. Maar goed.

Weer een stukje verder, het was inmiddels bloody hot, zagen we naast een tankstation steeds paragliders landen. Dat ziet er gaaf uit! Heerlijk zwevend vanaf zo’n berg naar een idyllisch alpenweitje. Maar wij willen toch wel erg graag water! En onderweg zagen we het riviertje breder en blauwer worden en zelfs een paar kano’s! Maar daar konden we de camper niet kwijt. Chips! Gelukkig kwamen we nog volop busjes volgeladen met kano’s en boten tegen, dus we hielden hoop.

We hebben nog wat heen en weer gereden om een leuke foto van bovenaf te maken, maar dat werd een Lucky shot omdat er iets te veel struikgewas boven stond. Wel konden we een poosje later weer van de weg af en hadden we het geluk een paar kano’s te zien. Maar waar kunnen wij erin?

In het plaatsje Kamno besloten we even van de route af te wijken zodat we daar over de brug konden rijden. Daarvandaan moest een beetje uitzicht toch lukken? Dat lukte inderdaad en wat nog veel mooier was, was dat er voor de brug een grote parkeerplaats was. En vanaf de brug zagen we ook een paadje naar beneden. En dus liepen we enkele minuten later over het spierwitte grint richting de Soca, die hier toch echt wel breder was. Ik was gammel van de hitte en ben er weer zo met kleer en al ingelopen. En geloof het of niet, maar na heel veel twijfel ging manlief ook het water in. Ik mag niet zeggen, dat hij schreeuwde van de kou, maar heel veel anders kan ik er toch niet van maken schat. Ik liet hem steeds een stukje verder gaan. “Nog één meter schat, daar is de foto echt mooier!” Tja, dan heb je kans hè, een foto is heilig. Smile.

Er stond behoorlijk wat stroming hier. Niet normaal. Als je zwom, kwam je niet eens vooruit! Maar drijven was ook veel lekkerder. Dus ploegde ik me over de keien een stuk stroomopwaarts om me dan in recordtijd weer langs Geer te laten drijven. Ik was weer helemaal in mijn element! Zalig! Vond het ook erg leuk dat Gerard een poosje in het water was!

Ik was er achteraf gezien alleen veel te lang in gebleven, want ik moest bijna overgeven toen ik er eindelijk uit was. Ik kreeg het steeds kouder en kreeg al visoenen van warme chocomel, kruiken en veel dekens, terwijl Gerard peentjes zweette en naar een heel koel biertje smachtte! Maar goed, ik heb me in een fleecedeken gerold en ben een poos in de hete camper gaan liggen. Na een uurtje ging het alweer veel beter.

En op deze parkeerplaats blijven we fijn staan. We hadden hem nog naar dat kleine plaatsje eronder gereden, maar wat denk je? Komen er binnen een half uur drie campertjes met de gehate schuifdeur strak naast ons staan! NEEEEEE! We hebben gewacht tot het donker was en hebben hem toen fijn weer boven gezet en hier staan we nu. Alleen!
Zo, inmiddels hebben we het weer heet en is het de hoogste tijd voor een koel biertje en een spelletje! Proost!