79. Vuurwerk

Na onze favoriete potjes Jambo en Machu Koro, waarin ik meestal het onderspit delf tegen Maan die mij meestal net iets te slim af is, volgde er geheel onverwacht nog een daverend slot.

Onder het spelletjes spelen hebben we meestal wel iets van muziek opstaan. Dit keer was het Montenegrijnse muziek. Een trio van drie muzikanten speelde vrolijke Balkanmuziek die duidelijk Russische invloeden had: langzaam en melancholiek inzetten en dan geleidelijk het tempo opvoeren, waardoor je de neiging hebt om mee te gaan bewegen.

Nadat Maan verrassend genoeg haar grote achterstand bij Machu Koro had omgezet in een overwinning, pakte ze haar één-euro-fluit van de Wibra en begon het trio muzikanten te versterken. Al snel had ze de toonladders van hun eerste nummer te pakken en barstte het geweld los.

Het was een feest om haar zo los te zien gaan. Met haar Russische pet op had ze zo live met hun kunnen meespelen. Dan had het nummer nóg meer pit gehad. Haar snelle vingers die over de gaten lijken te dansen. En dan die olijke, ondeugende ogen erbij… Oh, wat was het een genot om Maan zo blij en vol passie dit nummer te zien spelen. Diverse keren heb ik de cd teruggezet op nummer 1 en zag ik haar extase alleen maar toenemen. Ze ging helemaal uit haar dak.

Als de Duitsers nog op onze camping gestaan hadden, waren ze zeker komen meedansen. Wat gaaf om Maan na jaren ellende weer eens zo gelukkig en blij te zien. Wat was dat lang geleden.
Het was in vele opzichten een spetterend vuurwerk op onze mooie vakantie, waarin we het geluk weer teruggevonden hebben. Bedankt Maantje!!