44. Zabljak; hoofdstad van gribusland

Het volgende punt op de agenda was het gehucht Zabljak, waar het niet toeristisch zou zijn en wat wel midden in de vele uitlopers van het Skadarmeer ligt. De weg erheen was nog smaller dan de vorige. Het hooi ligt hoog opgestapeld op het land met slechts een zeil eroverheen, wat maar weinig bedekt en met bierflessen aan een touwtje op zijn plaats wordt gehouden. Ook zagen we een huis, wat half onder de grond leek gebouwd zoals in Oost-Turkije. Een waterput, vrachten hout, een stapeltje pompoenen, wat kippen en vooral veel gribus! Een vrachtwagen zonder wielen, huisjes zonder dak, verroeste balkonnetjes, verveloze deuren, enz.

Ook hier kwamen we weer een paar eigenwijze koeien tegen. Ze gingen echt niet opzij. Wij wachten dus braaf. Zo niet onze tegenligger. Hij dacht vast, dat ze wel opzij zouden gaan als hij doorreed. Niet dus. De voorste liep toen helemaal naar het midden van de weg, waardoor de man weer moest stoppen. Die koe leek het er wel om te doen. Het kostte hem zo veel moeite om er langs te komen! Wij vonden het wel komisch!

Om 15.30 uur waren we in Zabljak waar de weg ook eindigde. Er lagen heel wat bootjes in het water, maar er was er bijna niet een droog. Wilde je er überhaupt één gaan gebruiken, dan zou je eerst flink moeten hozen. Het was een troosteloze bende. Echt álles lag hier in het water!

En omdat het steeds harder ging regenen, besloten we maar even in de camper te blijven zitten en ons te verbazen over deze plek. Alweer een grote gribuszooi. Het rechterhuis had geen ramen en dak meer, verder zagen we verroeste hekken, afgebrokkelde stenen muurtjes, groezelige dakpannen, verveloze kozijnen, een auto met een deuk en draden over de weg waarvan je niet meer durft te hopen, dat ze nog in werking zijn en ineens een groepje varkens wat het ‘pleintje’ overstak en gezellig richting de haveloze containers wandelde. Ik wist niet wat ik zag. Later kwamen er nog een paar koeien aan.

Op een bord was vermeld wat je hier zoal kon zien. De quads staan troosteloos in de regen, de bootjes liggen vol water, maar er was ergens ook een oud klooster en hier vlak achter ons liggen de goed bewaarde restanten van een oude Turkse brug.

Toen het wat zachter regende, gingen we eruit. Even kijken wat al die Engelsen in die jeeps hier gaan doen. Wij liepen het weggetje langs het water af en verbaasden ons nog meer over de stokoude huizen en de zooi. Ook hier allemaal oude, houten bootjes die vol water stonden. De waterlelies bloeiden helaas niet meer. Wat overbleef waren wat gele plompen tussen het vele groen. Het was best wel fotogeniek en wij geven niet echt om een beetje gribus. Of twee in dit geval.