19. Verrassend Kotor

Rond half zes reden we Kotor in, waar zowaar een grote parkeerplaats was en waar ook meerdere campers stonden. “Laten we hem hier maar vast neerzetten Geer, want links zie je het stadje al liggen en rechts ligt weer zo’n drijvend flatgebouw!” Zo gezegd, zo gedaan. Belachelijk duur, maar ja. We willen er nu echt uit! Het stadje ligt tegen een berg in vele warmbruine en okertinten aan, waarop een muur lijkt te lopen van een verdedigingswerk. Ook staat er een schattig, klein kerkje. De weg erheen is echter veel te steil. We pakken de telelens wel even.

Snel de cabrio eraf en op ontdekkingstocht. Eerst hebben we ons nog even staan verwonderen bij het immens grote cruiseschip. Gaaf om te zien, maar ik wil er niet op gevonden worden! Daarna kwamen we op een soort boulevard met heel veel palmbomen. En ineens stonden we voor de toegangspoort van de stad.

Kotor is een oude havenstad die gelegen is in de uiterste punt van de baai van Kotor. Het oude gedeelte van de stad is omringd door een grote vestingmuur. De oude stadskern van Kotor is gebouwd tussen de 12e en 14e eeuw. Daarna heeft het tot de 19e eeuw onder Venetiaans gezag gestaan. Dit kon je in de stad ook wel merken aan de bouwstijl. Het heeft wel iets weg van Dubrovnik met zijn witte huizen, kerken en marmeren straatjes, maar Kotor is knusser en komt veel ouder en authentieker over.

Meteen nadat we onder de poort door gelopen waren, werden we enthousiast. “Wauw, wat een mooie huizen, wat een leuke klokkentoren en wat ziet het er hier gezellig uit! En het werd alleen maar leuker. Al die crèmekleurige, hoge smallen huizen, waarvan de oudheid van de stenen en het houtwerk afstraalden en waartussen marmeren steegjes liepen. Veel planten, nog meer kleine, schattige kerkjes en overal hele leuke winkeltjes in de stijl van de huizen. Niks grote etalages en modetekens, gewoon heel veel gezellige, originele winkeltjes.

Er was een winkeltje met hele leuke, vrolijk beschilderde luiken, een winkeltje waar alles om poezen draaide, zowel prullaria als echte. In een doos in het raam sliepen er een paar, op de stoel van de verkoopsters lagen er nog wat, bij de deur stond een bak water en even later werden er handenvol kattenbrokken op straat gegooid, waar ze als de spreekwoordelijke kippen op af kwamen.

Even later stond ik in een nogal Oosters aandoende winkel. Gaaf die kleurige lampen! Die heb ik in Istanbul destijds ook zo veel gezien en toen viel ik er ook al als een blok voor. En de stoffen, de shawls, de beschilderde schaaltjes van aardenwerk en andere oosters aandoende hebbedingetjes. Toen ik naar binnen ging, was ik al in het Engels begroet. Even later komt er een andere verkoper aan, die steeds "Hos geldiniz, hos geldiniz" (welkom, welkom) zei, waarop ik “Hos bulduk” antwoordde. Hij was stomverbaasd en vroeg in het Turks hoe het ging en ik wist zowaar nog in het Turks een paar zinnen terug te zetten. Hij was perplex! Ik ook, maar had wel lol. De contacten met de mensen hier zijn steeds leuk en totaal anders dan in Kroatië.

Oudgroen gekleurde luiken, balkonnetjes met uit steen gebeeldhouwde dragers, gewone ramen, rozetramen in de kerkjes, maar ook mooie boogvensters hier en daar die toch echt wel uit de Ottomaanse tijd kwamen. Oké, het was ontzettend toeristisch en het stikte van de souvenirwinkels, maar toch was het hier ontzettend leuk! We hadden het gevoel een beetje de middeleeuwen in te lopen. Alles was even sfeervol en gezellig. Op een gegeven moment kwamen we op een klein, maar heel knus pleintje waar we op een terrasje neerstreken omgeven door prachtige, oude huizen. Gaaf! Hier wil ik wel een wijntje drinken! Zo, wauw, die is lekker, doe er nog maar een!

Wij waren blij, we konden weer eens echt genieten en hadden onwijs geen zin om hier weer weg te gaan. We besloten eens gek te doen en heerlijk te blijven zitten om er te gaan dineren. Gerards kalkoen smaakte goed en mijn halve koe met pepersaus was ook zalig! Zelfs de courgette en aubergines waren super! Op het terrasje van de buren stond een muzikant vrijwel non-stop te spelen. Romantische easylisteningmuziek gemengd met de te westerse muziek van ons romantische tentje. Maar goed. Wij waren zo blij en gelukkig vandaag. Echt heerlijk! Ik wist niet dat ik het nog in me had. Eigenlijk zouden we er nog uren willen zitten. Genieten van de intieme, gezellige sfeer maar om nu nóg meer wijn te gaan drinken? Wie weet moeten we nog gaan rijden, wat ik overigens niet hoop.

Langzaam slenterden we terug door het pittoreske stadje, dat groots was in zijn charme. De temperatuur is ook ’s avonds nog dik in de 20 graden en we liepen dan ook lekker in onze korte broek en rokje. Omdat het de eerste keer sinds heel erg lang was, dat we (vooral ik) weer eens echt konden genieten, wilden we ter herinnering aan deze fijne avond iets in Kotor kopen. Het werden twee leuke T-shirts.

Al gauw waren we weer bij de stadspoort. Het cruiseschip bleek vertrokken te zijn en wij bleken op de parkeerplaats te kunnen overnachten. Per uur kostte het € 3,00 maar per 24 uur was je € 20, 00 kwijt. Nou, aan dat bedrag zaten we toch al bijna omdat we het in dit geweldige stadje zo ontzettend naar ons zin hadden gehad en nu hoefden we mooi niet meer te zoeken!

We staan strak langs de baai van Kotor, waar overdag druk gezwommen en gekanood en weet ik wat nog meer word en nu zitten er overal nog mensen op het muurtje te kletsen en herrie te maken. Het is best wel heel rumoerig. Geschreeuw, getoeter, gierende banden, lallende pubers, een scooter, herrie uit een barretje en gestamp uit een wat verder gelegen disco. Maar ja, het moet maar. Dit wisten we van te voren. Maar stiekem hoop ik wel, dat dat geschreeuw snel ophoudt. Het is al bijna 01.00 uur, maar zo klinkt het buiten niet. Zucht. Maar ja, het is vrijdagavond, schitterend weer en het is een levendige stad.

Zo, deze dame is klaar met heel veel stukjes typen, gaat nog even lopen voor mijn knie, hopelijk redelijk slapen in deze decibelchaos en zich mateloos verheugen op morgen, want dan gaan we mooi weer Kotor in. We willen het bij daglicht ook nog wel zien!