86. Afscheid van Bled

Het zal vast niemand verbazen als we zeggen dat we als twee gigantische blokken geslapen hebben. Gelukkig waren we om 9.15 uur al wakker! Het is aardig weer en we gaan nog even snel een kijkje in Bled nemen. De plek waar onze vakantie eigenlijk begon.

Het was iets verder lopen dan we dachten. Zucht, ik dacht het met de krukken wel te redden. Typisch gevalletje van illusie. Onderweg nog een hele mooie winterponcho in warme kleuren gekocht, waar ik helemaal blij mee was. Alleen ’s avonds bleek dat er een gat in zat. Balen! Want we kunnen er niet meer mee terug.

Bled was al behoorlijk in herfstkleuren getooid, maar er waren nog best heel veel toeristen. De meesten hadden lange broeken en jassen aan, maar je kon ook nog prima in een hemdje lopen. Lekker hoor. Ook de bootjes naar het eiland voeren nog af en aan. Wat dat betreft was er niets veranderd. Het was leuk en bizar tegelijk om hier te lopen. Enerzijds herken je alles nog heel goed en is het alsof je er pas nog was, maar anderzijds zitten er wel vijf eindeloos heerlijke zwerfweken Montenegro en Bosnië tussen en moet je nu naar huis. Dat is jammer. Het zwerven is afgelopen en we hebben nog maar één route over. De terugweg. Het voelt vreemd. Alsof de tijd een geintje met je heeft uitgehaald. Toen we hier aan de oever van het meer met uitzicht op het witte kerkje stonden, leek het alsof we een eeuwigheid vrij zouden hebben. En toch is het ineens voorbij.

Time flies when you are having fun, dat was wel weer duidelijk. Want wat hebben we het onwijs naar ons zin gehad. Het was heerlijk!