31. Stara Maslina

In dit gebied van Montenegro groeien meer dan honderd duizend olijfbomen op de heuvels rond Bar en Ulcinj. Hier wordt de wereldberoemde koudgeperste olijvenolie nog steeds op ambachtelijke wijze gemaakt. De locals geloven dat regelmatig gebruik van deze olie een lang en gezond leven garandeert. Komt dat even goed uit, we wilden morgen toch al naar Ulcinj gaan!

Maar eerst gaan we de oudste olijvenboom van het land zoeken; de Stara Maslina. Nou, dat viel nog niet mee en dat komt omdat ze in Montenegro bijna niets met borden aangeven. Als je al een bord ziet, dan ben je er waarschijnlijk. Nu hadden we vlak voor Stari Bar wel een bord naar de boom gezien, maar dat werd nergens herhaald. Dat werd dus veel vragen, keren, en nog meer vragen. Op een gegeven moment besloot een vrouw ons wel even voor te rijden. En even later stonden we bij de ingang van een speciaal aangelegd piepklein parkje waar in een grote cirkel dan de eeuwenoude olijvenboom stond. Wij dachten dat de gaten er in gevallen waren, maar de vrouw bij de kassa wist ons te vertellen, dat deze gaten bij het soort olijvenboom horen. In Italië en Spanje hebben ze dat niet, maar de Dalmatische olijf dus wel. Het ziet er apart uit.

En wat zou het bijzonder zijn als deze boom kon praten. Want wat is de wereld in 2.000 jaar enorm veranderd. Ik wilde wel eens weten hoe ze er eigenlijk bij kwamen dat die boom al zo oud was en liep weer naar de vriendelijke dame bij de kassa. Ze vertelde dat er in 2015 een onderzoek naar was geweest, men een stukje van de boom had weggehaald en dat met geavanceerde apparatuur onderzocht had. Ik kreeg zelfs het certificaat te zien en mocht er wel een foto van maken. De mening over de boom was, dat hij nog wel zo’n 800 jaar meekon. Ongelooflijk!

Het leek alsof er vier of vijf bomen bij elkaar stonden, maar het was er dus maar een. En de stronk ziet er zó droog uit en dan nog vol met gaten, dat je verbaast bent dat er nog blaadjes aan de boom groeien. Sterker nog, hij hing gewoon vol met olijven! Wat nu op leeftijd!

In de bachbloesemtherapie is er ook een essence van de olijf. Deze is voor uitgeputte mensen. Als je naar de boom keek, kon je de gemoedstoestand van de mensen die het middel nodig hebben er met weinig fantasie ook wel uithalen. De stronk ziet er zo uitgeput en levenloos uit en dan komen er toch weer nieuwe takken, blaadjes en olijven aan! Mooi is dat!

We waren de boom nog niet halfrond gelopen of de schemer kwam op hardloopschoenen binnen. Jemig, wat ging dat snel. We wilden niet op dit kleine dorpspleintje tussen de meest fantasieloze bar van een stuk staal en een plank hout en het dorpswinkeltje blijven staan. Gerard wilde nog wel naar Ulcinj rijden en onderweg wat zoeken, maar dat leek mij geen goed plan. Je ziet geen hand voor ogen, we rijden dan weer langs zee, waar je toch nooit mag overnachten en bovendien kunnen we dan het laatste stuk kust van Montenegro niet eens zien. Ik vond terug naar Petrovac gaan een betere optie. Oké, het is veertig minuten rijden, maar dan weet je wel dat je wat hebt en zelfs ook wát je hebt. En daar staan we nu dan ook weer. Het was even gedoe om te vinden, maar toen ik school intypte op de tomtom reden we er zo naar toe! Ja, die slimmeriken hebben bij de ingang van het dorp een parkeerplaats als fuik gemaakt waar je volgens mij verplicht op moet. Het is dat wij er gisteren niet meer bij pasten en via een tweede slagboom weer verder konden rijden, anders hadden we dit plekje nooit gevonden. Maar nu wisten we dankzij de Tomtom die parkeerplaats te omzeilen en staan we weer fijn naast de brandweer, de politie en tegenover een school. Gerard is druk bezig met de was en ik typ de blaren op mijn vingers. Maar niet voor lang meer. Het woord de hoogste tijd voor een spelletje jambo!!!