16. Voorproefje op de trullihuisjes

Rond de klok van drie reden we weg van de prettige parkeerplaats bij Castel del Monte. Het was verleidelijk nog een nachtje te blijven, maar er is in Zuid-Italië nog wel erg veel moois te zien. We gaan dus maar weer een stukje verder. Maar waar we vanavond terecht zullen komen, dat weten we nog niet.

Tot onze verrassing zagen we onderweg een trullihuisje. Ach wat leuk. Hé, hier staat er ook één. En nog een, en nog een. Kortom, het stikte er hier van. Op een gegeven moment kon Gerard onze woonwagen zowaar even aan de kant kwijt en stapte ik uit. Ik liet me van de weg af een metertje naar beneden zakken. Met een beetje mazzel kwam ik in de olijfgaard terecht en hoopte intens dat de honden, die in de verte aansloegen niet los liepen. Hier in deze gaard, stonden twee van deze leuke huisjes naast elkaar en er was geen toerist te zien. Superleuk!

Het weer werd slechter en slechter en de lucht werd steeds zwarter, maar ik had net op tijd mijn zelfgevonden trullihuisjes vastgelegd. Het was trouwens best een leuk gebied om door te rijden. Heel veel olijfgaarden, wijngaarden die vol met zware, blauwe druiventrossen hingen –je kreeg er gewoon dorst van- vijgenbomen en hier en daar wat cactusvijgen die ineens wel heel veel water kregen. Lieve hemel, we zaten weer in onze dagelijkse wolkbreuk. Binnen no-time stonden de wegen blank en lagen er flinke plassen op de velden. We hadden vanmorgen precies geluk gehad. Zal wel door het magische getal acht komen. Hopelijk is het droog als we in het volgende stadje komen. Gerard had bedacht, dat we naar Gravina in Puglia zouden gaan. Bari valt af, door de indianenverhalen van de Belg en wij maken nu dus een flinke omweg binnendoor. En in Puglia schijnt best nog wel wat te zien te zijn. Reis maar mee, dan lees je het later wel. Maar eerst gaan we eten. En die andere 7 glazen wijn leeg drinken natuurlijk. We moeten op deze magische getallendag toch echt op die 8 uit zien te komen!