64. Wat een gezeik!!!

We sliepen pas laat. We hadden weer eens last van rare gasten die veel toeterden en schreeuwden en waren dan ook niet heel vroeg wakker. Snel ons ontbijtritueel wegwerken en weg wezen hier. Komt er ineens een suf kereltje op ons af, wat geld voor het parkeren wilde hebben. Pffff, wat nu bewaakt? Waar was die vent vannacht? Hij liep een beetje moeilijk te doen, schreef ons kenteken al op, maar taaide af toen Gerard de gehandicaptenkaart liet zien. Daarna weer xxl-gezeik over iets in Nederland, wat al maanden ons leven behoorlijk verziekt en ook vandaag schoot onze vakantiestemming acuut weer vele punten naar beneden. Ik ga echt emigreren of in een hutje op de hei wonen. Bah!

We hadden het vannacht trouwens koud. Iets wat we helemaal niet meer kenden! Laken, fleecedekentje, Afrikaanse kleed en later zelfs nog een dikke slaapzak? Dit gaat niet goed! Omkeren a.u.b.!

Het rijden ging lekker, bewolkt maar meestal droog en onderweg las ik Gerard de eerste 10 vakantieverhalen voor. Om 14.15 uur moesten we even tanken. Gelukkig kon het met visacard. Je moet eerst je visacard in een apparaat stoppen, je pincode en het pompnummer waar je wilt gaan tanken. Appeltje, eitje, want zo gaat het al 5 weken. Gerard pakte de slang van pomp 6 en toen deed hij het niet. Hè? Dat is vreemd. Gerard snapte er geen hout van. Hij liep terug naar het betaalapparaat, waar inmiddels andere mensen bezig waren. Gerard wachtte tot zij klaar waren en stopte de visacard er opnieuw in, waarop er meteen een bonnetje uitkwam. Hij pakte het bonnetje en startte de nieuwe transactie door pin en pomp en weer in te typen. Nadat hij dit gedaan had, liep hij terug naar de pomp om alsnog te tanken. Dat leek goed te gaan. Terwijl hij bezig was, bekeek hij het bonnetje van net, zag VISA staan en herkende ons nummer. Shit, dit klopt niet! We hebben verdorie voor iemand anders betaald!!!! Hij liep voor de derde keer naar het betaalapparaat en zag iemand die er net € 20, 00 briefgeld in had gedaan. Deze man bleek wat Engels te spreken en vroeg wat er aan de hand was. Gerard vertelde dat het er verdacht veel op leek, dat iemand anders op onze kaart had getankt. Gerard en de man liepen naar de bestuurder van pomp 1, waar wij voor betaald hadden. De man tolkte, maar wat er precies gezegd werd in het Italiaans, weet je natuurlijk nooit.

Daarna ging Gerard met de tolk naar de pompbediendes. En ineens stapte de tolk in de auto, waar nog drie personen inzaten (hij stapte links achterin) en reden ze weg. Maar erger was, dat ook de man van pomp 1 hem als een haas gesmeerd was. Tja, toen stond Gerard daar en de pompbediendes spraken geen woord Engels. Ze snapten wel dat er iets mis was gegaan, maar wilden niets terugbetalen. Klootzakken. Gelukkig kwam er een politiewagen aan. Gerard liep erheen en legde het verhaal uit. Ze kwamen zowaar naar onze camper, maar echt heel bereidwillig waren ze niet. Totaal niet zelfs! Het is dat er veel andere mensen bij waren, want anders waren ze doorgereden.

Ze noteerden onze namen en paspoortnummers, maar niets van de pompbediendes. Nee, dat was privé. Ook hun namen en kenteken van de auto mochten we niet hebben. Ook privé. We moesten maar in Rome-city aangifte tegen AGIS gaan doen. Wat? Jemig, wat denk je zelf?

De pompbediendes voelden nattigheid en deden snel hun badges af en gingen met de agenten staan ouwehoeren. Acht handen op vier dikke buiken zo te zien. Yes, yes, this is Italy hè. Oh, dus dan mag het? Ik ging foto’s als bewijs maken, maar toen werd de agent boos en schreeuwde: " No Photo! No auto! No, no, no!" Ik mocht absoluut geen foto van de auto maken. Ik maakte er snel een waar alleen de camper opstond, wat nog heel knap was, want die politiewagen stond er pal voor. Ik liep naar hem toe en liet hem onschuldig zien welke ik had en of dit oké was? Ai, dit bijdehandje wilde meteen alle foto’s zien! Dat was niet de bedoeling.

Hun kenteken had ik al lang opgeschreven, maar ja, hoe moffel ik die foto van hun auto weg? Gelukkig had ik de zon tegen en zagen we niets op het schermpje. Ik gebaarde dat we even onder het dak moesten gaan en daar kon ik de knop godzijdank onopvallend een rijtje hoger zetten waardoor net die foto van hun auto weg was en ik een doodonschuldige foto van de pomp, het nummer en het bedrag kon laten zien, gevolgd door het plekje waar we overnacht hadden. De sukkel!

Ook die slapjanussen van het tankstation met hun schijnheilige smoelwerken dachten ons te slim af te zijn door hun badges af te doen. Há, die had ik al lang overgeschreven! Jammer, Rosino 167 en Pascalle p.s. 035. Te laat!!! Met heel erg veel moeite en mensen om ons heen, kregen we de politie zover dat ze het adres van het politiebureau gaven, maar zelfs dat was met de grootste tegenzin. En dan ook nog in een achterlijk vaag handschrift dat je er vast ook wel slaappillen bij de apotheek voor had kunnen krijgen… Jemig, wat een rotzakken! Na tig keer herhalen hadden we dan eindelijk wat gegevens staan. Ze gaven alleen het nummer van hun auto, wat niet klopte met het kenteken. Denken ze nu echt dat we debiel zijn?

Wij moesten maar aangifte gaan doen, want noch de politie noch de mensen van het tankstation zouden de bevoegdheid hebben om de camerabeelden terug te kijken. Ja, m'n zuster op sterk water. Gewoon laks, puur geen zin. Klootzakken, maffiaratten! Ik ben er zo klaar mee. Haat oneerlijkheid. Nee, ze konden niets omdat ze van een heel ander district waren. Ja, ja, en wat doe je hier dan?

Even later kwamen er nog een politiewagen en twee bussen van de ME tanken. Een van de agenten heeft ons nog proberen uit te leggen, dat de pompbediendes er ook niets aan konden doen en dat het niet hun fout was. Nee, de onze ook niet, maar ons kost het geintje weer € 75 euro en daarna was de visacard geblokkeerd en konden we niet eens meer tanken.

In Nederland hebben we al dik een half jaar giga veel gedoe, zeg maar gerust doffe ellende, wat de laatste dagen weer heftig opspeelde en nu net zijn we dus op klaarlichte dag kunstig opgelicht. Wat een ongelooflijke rotdag en wat een gezeik weer!!! Slappe zakken. Niemand heeft nog lef om verantwoordelijk voor eigen daden te nemen. Allemaal wijzen ze lekker naar de ander. We zijn er helemaal klaar mee! Op dit moment zijn alle Italianen even ratten en is het één groot K..land! Bah! En nee, die 'K' is NIET van kaas. Maar deze boze Hollanders gaan nu met spoed weer verder! En niet naar het politiebureau in het centrum van Rome! Zo komen we zeker nooit voor zondag thuis!