36. Zon, zee, zwemmen!

Hoewel we in een lange rij campers stonden, was het toch behoorlijk rustig op het irritante hondje van onze Duitse buren na, dat al weet ik veel hoe vroeg buiten als wekker diende. Jemig, kunnen die batterijen er nog even uit?

Ik was door de dagelijkse nachtmerries - bedankt PII - nogal van slag. We waren trouwens allebei erg moe en hebben de hele ochtend op bed gehangen. Beetje lezen, stukjes plaatsen, foto’s bewerken en ineens kwam er iemand met een personenwagen langs en begon toch te toeteren. Wat is dit nu weer? Há, het bleek de bakker te zijn, die de hier overwinterende Duitse enclave om de dag van vers brood komt voorzien. Kwam dat even goed uit! Daar waren die twee arme Hollanders ook wel aan toe!

Nadat Gerard fantastische broodjes met een soort rauwe ham, superlekkere groene pesto en nog wat dingen gemaakt had, besloten we ons eindelijk maar eens richting strand te wagen. Het was wel anderhalve meter lopen. Vette smile. Het was heerlijk weer en er was helemaal niemand op het strand en ook niet in het water. Hoe is het mogelijk?! Al die Duitsers hadden de luifel van de camper uitgedraaid en lagen gewoon op de stoep te bakken? Waarom ga je dan aan het strand staan??? Mensen? Ik denk niet, dat ik er ooit iets van ga begrijpen.

Maar goed, wij gingen lekker het water in en hadden vier spaghettislierten meegenomen waar we heerlijk mee konden drijven. Er is toch haast niets lekkerders dan heerlijk in zee te liggen, voor mij. Na een tijdje, Gerard lag al een eeuwigheid op ons Afrikaanse kleed, hebben we ons lekker door de zon laten verwarmen. Tjonge, en een extra bikini mee, zodat ik meteen iets droogs aanhad, was ook erg lekker. Bovendien werd het kleed nu niet nat en vies.

Weer terug bij de camper bleken onze buren bezoek te hebben van een andere overwinteraar. Ze hadden nogal wat procenten achter hun kiezen en dat was goed te horen. Geen visserslatijn maar Hundengeschichte… Hoe vaak ik de zin “und die leute hatten zehn Hunden, das glauben Sie doch nicht” voorbij heb horen komen? Snap niet dat ze het zelf een boeiend gesprek vonden. En hard dat ze praatten… Pffff, het leken wel zwaar ingeburgerde Italianen. Wij zijn van ellende maar een heel stuk verderop gaan zitten om nog even lekker buiten een spelletje te doen. Lost cities natuurlijk, want alleen daar heeft manlief nog kans mee om te winnen. En veel ook. Maar wat maakt het uit, het was leuk om samen buiten een spelletje te doen.

En ’s avonds ging het programma van lezen, photoshoppen en spelletjes doen gewoon weer verder. Maar nu ook Jambo! Mijn favoriet. Dat kan ik wel uren doen! Heerlijk. En gelukkig was het rustig en was het irritante hondje ook binnen. Daar nemen we nog een wijntje op! En daarna nog een limoncellootje voor Gerard en een sambucaatje voor mij. Ja, je ziet dat wij er echt alles aan doen om fijn te kunnen slapen.