35. Bijtankdag

Tot onze verbijstering waren we vanmorgen helemaal omsingeld met auto’s? Dit was toch die superrustige plek bij de begraafplaats? Pfff, nou, niet op zondag dus. Jemig, we moesten gewoon wachten, tot die auto achter ons wegging, anders konden wij er zelf niet eens uit!

Het is niet zo heel gemakkelijk om hier aan water te komen. De meeste tankstations zeggen het niet te hebben, ondanks dat er bordjes met een kraantje staan en vanmorgen was het wel heel lullig. Er liep notabene water uit een tuinslang, maar toen Gerard de tank bij wilde gaan vullen, sloten ze het water af. Hoe zielig kun je zijn. We hadden hier gelukkig alleen nog maar LPG getankt voor de koelkast en die diesel kunnen ze nu vergeten. Wat een kleuters.

Een stuk verderop zag Gerard een bordje met een camperserviceplek. Deze bleek al gesloten, maar op de weg terug kwamen we een kraantje tegen op een pleintje, met het bord ‘water voor vrachtwagens!’ Hoezo? Hier kon niet eens een vrachtwagen door de straatjes???? Maar goed, het zal wel. Wij kregen het lichtblauwe vermoeden, dat hier nog heel wat huizen geen waterleiding hebben, want er stonden voor ons twee auto’s, die wel 20 flessen van 20 liter gingen vullen. Daarna zakte de auto zowat door de veren en kon de klep niet meer dicht, maar allah. Na heel lang wachten, konden wij onze tank ook vullen. En na ons stond de volgende aanhanger met tig flessen al weer klaar. Tjonge, en dat allemaal bij zo’n dorpspompje?!

Ik was totaal niet fit en lag het eerste deel van de rit zo gaar als gesmolten boter op bed. Vanaf we langs zee gingen rijden, kwam ik erbij zitten en een poosje later besloten we ondanks het vreemde weer toch nog even te gaan zwemmen. Het waaide best wel, maar het was geen koude wind. Ondanks de bewolking bleek het ook nog lekker warm en er waren behalve ons slechts twee andere mensen op het hele strand!!! Het water was prachtig blauw, maar helaas lagen hier flinke rotsen in en gingen de golven stevig te keer. Dat was jammer, want we wisten niet of het veilig was om hier te zwemmen. Dan maar een poosje in de zon liggen en twee keer een beetje plonzen.

Verder was het eigenlijk saai. Zodra we de prachtige provincie Puglia uit waren, werd het armer. Dat kon je niet alleen aan de huizen zien, maar zeker ook aan de wegen. Wat een gatenkaas. Vreselijk. Je hobbelde af en toe zo erg, dat de verkeersdrempels amper opvielen. En dan dat vuil overal langs de weg en in de bermen. Soms complete matrassen en banken!!! En dan natuurlijk overal de zakken vuil, toiletpapier, lege flessen enz. Wat zonde en wat vreselijk vies! Taranto door was niet fijn. Het was een oude industriestad, het stonk er behoorlijk, maar er hingen ook veel mensen langs de kant van de weg en bij de stoplichten sprong er een bedelaar tussen de auto’s, die er nogal hardnekkig uitzag. We waren al gewaarschuwd, dat dit een criminele stad is en reden dan ook met de deuren op slot en ramen driekwart dicht. Doorploegen en wegwezen!!!

Zo en nu staan we in Lido di Metaponto, een gat van niets, maar lekker aan zee. En hoewel we met tig campers als schaapjes op een rij langs het strand staan, hoor je helemaal niets. Heerlijk! Voor morgen geven ze nog goed weer op en daarna wordt het duidelijk minder volgens mijn eigen lieve weerman. Dan gaan we morgenochtend mooi nog even zwemmen dus! Sowieso een strak plan, want daarna duiken we weer voor een kleine week het binnenland in. Trouwens, die superkleden van de Afrikanen zijn echt reuzehandig op het strand! Dat zijn blijvertjes!