41. Wat een water!

Midden in de nacht werden we wakker van een licht schommelende camper en keiharde slagregens die tegen de ramen en op het dak beukten en af en toe een stevige rukwind, die erg goed voelbaar was. Gerard had er geen vertrouwen in en vloog zo in zijn boxershort naar buiten om als de wiedeweerga de poten van de camper los te gooien. Hij lag nog maar nauwelijks weer in bed of de regen maakte plaats voor oorverdovende hagelstenen en even later brak het onweer met een hels kabaal recht boven ons los. Wat een klappen, wat een natuurgeweld! Echt niet te weinig. We zijn niet echt bang voor onweer, maar dit was toch wel heel heftig.

Toen we ’s morgens wegreden richting de alom geprezen Amalfikust, reden we eerst nog een stuk langs zee over de boulevard. Tjonge, wat gingen die golven flink te keer!!! En dan zo’n loodgrijze, zware, dreigende lucht erboven. Eerlijk gezegd vond ik het fotografisch gezien wel wat hebben! Gaaf, die woeste golven en dat mooie licht!

Weer terug in Paestum heeft Gerard speciaal voor mij helemaal rond de oude stad gereden, zodat ik nu ook de oude stadsmuren, resten van torens en zelfs de grote stadspoort gezien hebt. Wat hij is toch altijd lief en attent! Dank je, schat.

Ook de rivieren die we overstaken kolkten woest met hun bruine water. Fijn, dat ik daar niet in een gammel bootje overheen moet. Wat moet het voor al die wanhopige mensen uit Afrika toch een hel zijn om met een handjevol bezittingen in zo’n overbevolkt krakkemikkig vissersbootje te moeten zitten en dan in zulk weer terecht te komen en ook nog eens op volle zee! Vreselijk! En als je dan het geluk hebt de overkant levend te halen, word je bijna overal uitgekotst. Wat erg om in zo’n wereld te moeten leven.

Waar we ook niet blij van worden is de ontzettende smeerboel die de Italianen hier van hun land maken. Er ligt ongelooflijk veel afval langs de weg en de weg waar we vandaag reden was ook weer één grote dumpplaats. Bah! Waarom nemen mensen hun zooi niet mee terug naar huis? Als je b.v. een volle fles wijn of bier of wat dan ook mee kunt nemen, kun je een lege toch ook weer mee terug nemen? Ik vind dat erg, dat de natuur op zo’n onnodige, lakse manier verpest wordt!

De buurt waar we reden was wel erg arm. Er stonden woest aantrekkelijke billboards van het ene flitsende hotel na het andere, maar als je er langs reed, waren het vervallen gebouwen met een hoge dosis tekort aan verf, betonrot en zwaar verroeste balkonnetjes. Nee, echt onderhouden ziet het er niet uit. Vele barretjes waren gesloten en het leek zowat wel een spookboulevard. Wat een armoe. Op een gegeven moment zagen we niet afgebouwde huisjes en krotten waar zelfs nog mensen leefden. Heftig! Ook liepen hier erg veel te schaars geklede dames. Het enige wat te dik was, was de make-up. En dat gewoon om 14.00 uur ’s middags??!! Ze liepen op schoenen waar je hoogtevrees van zou krijgen en gooiden zichzelf in de uitverkoop. Twee ervan kwamen uit die hele armoedige huisjes. Toch triest als dit de enige manier van overleven is. We hebben vandaag heel wat borden gezien met “verboden voor prostitutie in deze straat”. Tjonge, ik wist niet eens dat daar borden voor bestonden! Maar ja, ik kom dan ook uit een dorp hè, dat zijn toch licht verzachtende omstandigheden. Maar heftig vond ik wel. Een bizarre wereld waarvan ik blij ben dat het niet de mijne is.

Het was goed te zien dat het vannacht noodweer geweest was. Volgens mijn weerman was het dan ook code geel of oranje geweest! Weilanden die gisteren nog vol sappig gras stonden, waren omgebouwd door Moeder Natuur tot complete zwembaden of modderpoelen! Wow, in een van die poelen dreef zelfs een maxi-cosi. Laten we hopen, dat die gewoon leeg bij het afval langs de weg stond! Wel zielig voor de boeren en akkerbouwers, want tjonge, wat stond alles blank! Die kunnen hun oogst waarschijnlijk wel op hun buik schrijven! Er was een veld met stieren dat voor 75% zwembad was geworden en de dieren lagen opgestapeld in het ene hoekje wat nog droog was. Sneu.

Wat wel heel erg leuk was, was dat de wegen ook regelmatig blank stonden en je het gevoel had, dat je door een sloot moest waden. Ik kon er echt van genieten als er iemand op topsnelheid doorheen scheurde. Echt gaaf, dat water dat dan tot boven het dak kwam!!!! Super foto's!!! Wij waren dan ook wel zo bijdehand om als er links een flinke plas lag, net even langzaam te gaan rijden, zodat de tegenligger er wel vol doorheen moest. Dat was echt leuk om te zien. Gerard is er ook één keer doorheen gescheurd, maar toen ging mijn camera net uit. Tja, toen moest ie nog een keer. Nou, we konden onze lol op, want om de haverklap lagen de wegen vol meterslange plassen! Lang leve de Italiaanse rampenwegen. Hebben we er eindelijk eens plezier van gehad!