54. Noto

Wonderbaarlijk goed geslapen en nergens wakker van geworden. Of het het plein of de fles wijn was, dat weten we niet, maar wel dat het fijn was. Nog een poosje heerlijk gelezen en toen het stadje in. In theorie was dat een kwestie van 10 minuten, maar dat geldt nooit voor campers want eerdat je weer eens een plekje hebt, ben je zo een uur verder. Zo ook vandaag. Terwijl we druk aan het zoeken waren, viel het ons op dat er enorm veel straathandel om het centrum heen was. Ontzettend veel kleine vrachtwagentjes met vaak maar een of twee soorten fruit, groenten of noten zoals broccoli, venkel, kastanjes, walnoten, een vrachtwagen vol met alleen maar cactusvijgen, aardappelen, tomaten, een berg sperziebonen, trossen bananen, kratten vol citroenen waar het land in grossiert of een lading gekneusde aubergines die bij ons echt niet door de keuring heen zou komen. Toen we net uit de camper waren, zagen we iets heel geks liggen naast een aftands weegschaaltje. We dachten aanvankelijk dat het schelpen waren, maar het leek te bewegen??? Het bleek een berg door elkaar krioelende slakken te zijn. Iemand een hapje? Ikke niet. Gatver!

Het oude centrum van Noto bleek heel bijzonder te zijn! Van een afstandje leek het net of alles van zand was gebouwd. Heel apart. Ik kreeg acuut een beetje een woestijngevoel. De warme, abrikooskleurige zandstenen gebouwen waren allemaal in barokstijl gebouwd en het was heerlijk om hier te lopen. De barokke gebouwen in Noto schijnen uniek te zijn voor Sicilië ondanks hun vervallen staat. Maar Noto wordt grondig gerestaureerd sinds het zeer terecht op de Unescolijst staat. De belangrijkste gebouwen waren trouwens al prachtig in ere hersteld.

In de winter van 1996 was de fraaie koepel van de kathedraal nog met een hels kabaal ingestort en was een drama en groot litteken voor de barokcultuur van Noto volgens de reisgids. Nou, wij kunnen jullie geruststellen; de koepel staat er weer op en het is zo knap gedaan, dat je niet eens ziet dat hij nog maar een paar jaar oud is! Het was trouwens een hele klim om in de kathedraal te komen. Leuk hoor, die majestueuze indrukwekkende trappen, maar eerdat we eens boven waren……

De metershoge koperen deur was zeer indrukwekkend en daarna viel het eigenlijk tegen. Wat wel heftig was, was dat er net een rouwdienst van een niet al te oude vrouw zou beginnen. Het altaar met de kist stond vol met wel 100 bloemstukken! Heel wat meer dan de plaatselijke bloemist er had. Eén grote zee van bloemen, maar ook zo veel huilende mensen. Jemig, dan hou ik het zelf amper droog. Vandaar dat die klokken ook steeds luidden. Dat was voor deze overleden mevrouw.

Tegenover de kathedraal, waar we nu ineens via een zijdeur naar buiten konden en we met de rolstoel naar beneden konden rijden i.p.v. sjouwen, stond het fraaie, voormalige paleis, wat nu als gemeentehuis dienst schijnt te doen. We genoten van de prachtige straat met zijn stijlvolle gebouwen uiteraard weer vol met smeedijzeren balkonnetjes, al dan niet met bonte louvredeurtjes, waaronder vaak in steen nog fraaie versieringen uitgebeiteld waren. En alle gebouwen in dezelfde warme zandsteenkleur. Soms hadden de huizen zelf ook een prachtige rand, die in de stenen was uitgehakt. Het was een hele mooie, sierlijke stad.

De stad had ook nog twee fraaie stadspoorten en heel veel kerken, waarvan de helft niet eens beschreven werd. Maakt ook niet uit. Ze waren gewoon erg mooi! Van buiten dan, want van binnen viel het toch wat tegen. De souvenirwinkels puilden uit van de vele keramische kunst en kitsch, maar er waren er niet overdreven veel van. Voordeel was dat we hier weer ansichtkaarten konden kopen. We vinden het leuk hier en zijn blij dat we op Sicilië gebleven zijn. De sfeer is nóg zuidelijker, zowel qua bouwstijl als de uitbundig bloeiende planten overal. En het weer is ook nog heerlijk. Ik geloof, dat ik nog heel lang wil blijven!