9. De Servische grens

Tussen 11.00 uur en 11.30 uur passeerden we de Kroatische en Servische grenzen. Bij die laatste kregen we een bliksemcontrole. “Waar gaan jullie heen? Hoeveel mensen zitten er in die bus? Twee? Dat geloof ik niet!”
Ja, als je eerst tig auto’s hebt gehad die afgeladen vol met Turken zitten, dan is deze ernstige twijfel wel te begrijpen. Hij wilde dus binnenkomen om dit zelf te zien. Deurtje open, deurtje dicht en dit was de hele controle. “Hoe simpel kun je zijn?” Stel dat wij iemand meegenomen hadden, dan hadden we hem echt niet meteen strak achter de voordeur geparkeerd… Daar hadden we nog wel een paar betere opties voor gehad. Laat dat maar aan Gerard de smokkelaar over.

Hoe verder we Servië inreden, hoe armer het werd. Een groot verschil met zusterland Kroatië. De wegen, de auto’s, de simpele benzinestationnetjes en de aftandse hotelletjes. Er rijden oude, vieze stinkende vrachtwagens in allerlei maten en vormen. Maar eigenlijk is het hele wagenpark van Servië behoorlijk slecht. Om de haverklap staat er dan ook iemand met pech langs de kant. Verder vinden we het leuk, maar ook lastig om het cyrillische schift weer te zien. Gelukkig voor ons, staan de plaatsnamen er tot nu toe ook in het ‘gewone’ schrift op.

De ringweg rond Belgrado was weliswaar verder dan de vorige keer, maar nog steeds niet af. We moesten nog een behoorlijk stuk door deze lelijke betonkolos ploegen. Ook de enorm grote sloppenwijk onder de brug was er nog steeds. Wat een ellendig bestaan, als dat je huis is!

Op de parkeerplaats waar wij gingen eten kwam er meteen een heel donker schooiertje aan de deur om te bedelen. Hè bah, nee hè? Toch geen zigeunerpraktijken? Maar op een parkeerplaats waar we een paar uur later stopten, was het ook weer raak. Geen bedelende kinderen, maar wel een irritante man, die ondanks ons herhaaldelijke nee, toch probeerde om de camperruit te wassen, wat vandaag al 3x gebeurd was. Gelijk erna kwam een zielig oud en verschrompeld vrouwtje met een tasje ‘eriks’ (pruimen) waar je een ruit mee in kon gooien, maar die we toch gekocht hebben. Ooit zullen die pruimen toch wel rijp worden? Ze was nog niet weg of haar collega-fruitplukker kwam er met een paar zakken keiharde nectarines aan. Ik ben niet echt gek op dit soort hardnekkige interacties. Maar ja, bij tankstations langs internationale wegen, kom je altijd wel gespuis tegen.

De tolweg is duur maar behoorlijk rustig. Wel word je helemaal draaierig van al die verschillende nationaliteiten die om je heen zoeven. De dorpjes liggen pal aan de snelweg en soms zie je gewoon ter hoogte van een boerderijtje een paar auto’s op de vluchtstrook staan. Dat zal bij ons niet lukken. Net als de snelweg op je gemak lopend oversteken trouwens. Maar ja, hier kan dat nog, want het is er behoorlijk rustig. Veel huizen die we zien, lijken met grote spoed opgebouwd te zijn en zeker nog niet af. Of is hun bouwstijl gewoon zo lelijk?

Servië is zo te zien een groen en golvend land waar veel aan akkerbouw gedaan wordt. Vooral maïs en tarwe, afgewisseld door hier en daar een vrolijk zonnebloemveld. Er zijn heel wat mensen in de velden aan het werk, wat ons wel aan Roemenië doet denken. Het enige verschil is, dat ze hier kleine trekkertjes hebben, maar de karren die erachter hangen kunnen zo de open haard in.

En als we het toch over vuur hebben, nou, daar zijn ze volgens mij gek op. We hebben ik weet niet hoeveel velden en bermen in brand zien staan, afgewisseld door reeds zwartgeblakerde gebieden. Wat dat betreft zou je hier echt òf met de ramen dicht, òf met gasmaskers op moeten rijden. Word je niet bedwelmd door de gore rook van de walmende puinhopen, dan is het wel van een heel erg stinkende, aftandse vrachtwagen van voor de oorlog. En het wordt nog steeds armer: de eerste paard en wagens zijn al gesignaleerd en ook het aantal schapen-, geiten- en koeienhoeders neemt met het uur toe. De mensen lijken ons echter in het algemeen niet aardig. Ongelooflijk norse, stugge mensen. Hopelijk is dit in Macedonië een stuk beter. Hier zijn ze echt heel bang om een paar lachrimpeltjes te krijgen.