110. Met stip op één!

Na het hartverwarmende bezoek bij de Koerdische familie reden we naar Dogubayazìt, een plaats dicht bij de Iranese grens. Een drukke, chaotische stad die het voor een groot deel moet hebben van de tabakssmokkel met Iran. Als je goed oplette zag je de sigaretten inderdaad overal liggen: bij de bakker in z’n broodhokje, op de vele handkarren en natuurlijk in de theehuizen. Er wordt in Turkije heel wat weggepaft.

Daarna reden we naar het dichtbij gelegen Ishak Pasja paleis. Naast de Ararat is dit één van de grote toeristische trekpleisters van het gebied. Het paleis komt uit de 18e eeuw en was een plaats waar de belangrijkste handelsroutes van Europa naar Azië gecontroleerd werden en vooral tolgeld en belastingen geïnd werden. Gezien de pracht en praal van het paleis was dit een reuze lucratief baantje.

Via een reusachtige en rijk versierde poort betraden we het complex, waar we onze ogen uitkeken. De prachtige steenhouwkunst om deuren en ramen, deed ons aan de Georgische kerkjes denken, wat ook bleek te kloppen. Oorspronkelijk was het een gebouw van 2 verdiepingen met ontvangstzalen, een rechtszaal, moskee, bibliotheek, een grote keuken en een meer dan indrukwekkende eetzaal. Helaas was de kok niet aanwezig. Ook de haremdames waren met groot verlof. De vertrekken waren wel te bezichtigen en hadden allemaal een fantastisch uitzicht op de blauwgroene bergen. Echt heel bijzonder.

Aanvankelijk was het hier vrij rustig en rolden wij op ons gemak van de ene verbazing in de andere. Het was hier schitterend in het kwadraat! We vonden het jammer dat we de helft van het paleis niet konden bekijken in verband met restauratiewerkzaamheden. Net toen we het open gedeelte zo’n beetje gezien hadden, werd het in een mum van tijd stervensdruk. Er kwam een hele meute persfotografen, radio- en tv-verslaggevers aan, vergezeld door dokters (112'ers), militairen, politie en nog wat privébeveiliging. Laat er nu net vanmiddag het voltallige ministerie van toerisme en cultuur een kijkje komen nemen. Geweldig voor ons, want alle werkzaamheden werden acuut stilgelegd. Na het aan iemand van de grote zwarte pakkenclub gevraagd te hebben, mochten wij bij hen aansluiten en dus ook overal in. Echt supermazzel!

Wat was het indrukwekkend. Nu zou er eigenlijk nog een diner dansant in originele stijl met mensen in prachtige Oosterse gewaden plaats moeten vinden, dan was het helemaal af. We hebben al erg veel gezien en in het bijzonder in Europa, maar dit paleis staat met stip op 1 en daarna komt er heel lang niets.

De opdrachtgever voor de bouw van het paleis was net als wij, meer dan zwaar onder de indruk. Hij was echter als de dood dat de Georgische architect nog eens zo’n huzarenstukje af zou leveren en wie weet nóg wel mooier. Als beloning werd de man dan ook meteen om zeep geholpen. Tja, ondank is ’s werelds loon. Wat dat betreft is er nog steeds weinig nieuws onder de zon.