15. Het klooster van Johannes de Doper

Al snel na het verlaten van Tetovo begon de weg te stijgen en na een paar kilometer kwamen we in een kloof terecht. Het landschap is ruig, hoog en groen. Een feest om doorheen te rijden. Op een gegeven moment zagen we een groot meer met goudgele zandstrandjes. Helaas konden we daar met onze camper niet komen. Dan hadden we een fourwheeldrive moeten hebben. En nu, na even zoeken staan we dan bij het geplande Johannes de Doperklooster. Tot onze verbazing is het tot 22.00 uur ’s avonds open. Er komen en gaan al die tijd ook nog mensen door de poort. De temperatuur is inmiddels een stukje draaglijker, maar de verzengende hitte van vanmiddag zit nog helemaal in onze lichamen. We gloeien al uren na, terwijl we niet verbrand zijn. Met m’n hand gaat het al wat beter, maar de blaren zitten er natuurlijk nog wel.

Na een nacht, waarin het zo heerlijk afkoelde, dat we zelfs een dekentje nodig hadden, besloten we de volgende ochtend maar rust te houden. De extreme hitte had mij al helemaal gesloopt.

Rond de klok van half twee liepen we naar het klooster. Het was een klein, maar mooi complex. Het kerkje in het midden was ook aan de buitenkant beschilderd met Bijbelse taferelen. De teksten bleken oud-Servisch te zijn en dus voor veel mensen niet meer leesbaar. In het kerkje, waar je helaas geen foto’s mocht maken, waren niet alleen heel veel iconen te zien, maar was er ook prachtig houtsnijwerk te bewonderen. Tevens was er een Pools aandoend schilderij van zilver, dat aan Johannes de Doper gewijd was. Hierin - er zat glas voor - hadden veel mensen sieraden gedaan. Ook waren er zilveren platen met baby’s erop te zien. Deze waren geschonken door vrouwen die aanvankelijk geen kinderen konden krijgen, maar nadat ze in dit kerkje gebeden hadden, toch moeder geworden waren. Aldus het begin van het gesprek met één van de monniken in opleiding. Het was een erg vriendelijke man, die redelijk goed Engels sprak.

Hij vertelde dat er een tijd lang geen enkele monnik meer in het klooster was. Dit was in de periode na de tweede wereldoorlog en als gevolg van het communisme. Het torentje naast het klooster bleek lange tijd een verdedigingswerk geweest te zijn. Zeker in de jaren dat Macedonië overheerst werd door de Turken. De laatste tijd trekt het kloosterleven weer aan. Inmiddels hebben ze zeven monniken en zes mensen in opleiding. Die opleiding is niet eens zozeer een kwestie van studeren, maar meer een zaak van het hart. Het ligt dan ook helemaal aan het karakter van de persoon in kwestie hoe snel je monnik kan worden.

Voor de monnik waar wij mee in gesprek waren, was geloven alleen een kwestie van liefde. Dat is het voor ons ook, dus we zaten helemaal op één lijn. Na deze bijzondere ontmoeting leefden we ons nog even uit in het romantisch aandoende geheel. Het had wel een Oostenrijks tintje door al die houten balustrades en geraniums.

Na deze bijzondere ontmoeting liepen we weer terug naar de camper. Gerard was bijna ziek van de warmte en de honger en daar moest dus snel iets aan gedaan worden. Na al het geestelijke voedsel, was zijn lichaam inmiddels ook wel aan wat versterkends toe.