14. Je kunt hier van de vloer eten... ligt genoeg!

In tegenstelling tot gisteren ging de wekker vanmorgen gelukkig wel af, maar van mij had dat wel een uur of wat later gemogen. Tjonge, jonge wat was ik moe, geradbraakt gewoon. Was het nog van de shock van gisteren? De hitte? Het zal wel een combinatie zijn. Gerard daarentegen was weer sprankelend lentefris en had er dan ook weer helemaal zin in. Net voordat we weg wilden rijden, bedacht Gerard dat hij hier de wc wel had kunnen legen. Dat heeft hij toen maar gedaan, ik lag toch nog half in katzwijm. En als we toch bezig zijn kan de watertank ook wel bijgevuld worden. Maar goed, tegen 11.00 uur was het dan zover. We namen hartelijk afscheid van de bewaking, die de stroopwafels erg leuk vonden. Hoewel we gisteren nog van plan waren om het oude centrum van Skopje te gaan bezichtigen, besloten we er nu vanaf te zien. Niet alleen omdat het ongenadig heet was, maar ook omdat parkeren volgens diverse mensen niet zou gaan lukken. Dan rijden we maar meteen door naar het Ohridmeer.

We besloten in de supermarkt even wat flessen gekoeld water te halen, onze flesjes waren inmiddels bedorven. Het parkeren was heel eenvoudig, we lieten de auto, net als de Macedoniërs zelf, gewoon op de eerste rijbaan staan. Er stond weliswaar een verboden te stoppen bord, maar dat was waarschijnlijk decoratie. Wij vonden het wel handig.

Daarna was het weer vlug tol. Bij de hokjes stonden dit keer wel heel veel bedelaars opgesteld. Je reed gewoon een complete fuik in! Toevallig zat ik net op mijn fluit met een cd’tje mee te spelen. Het jongetje wat bij ons raam kwam staan, heeft alleen maar stomverbaasd staan kijken en vroeg niet eens wat. Mooi, die fluit blijft voorlopig voorin liggen.

Voor mijn astroloog aan boord is Macedonië op fruitgebied een waar paradijs. Deze raszuivere weegschaal hoeft namelijk niet te kiezen wát voor fruit hij wil, alleen nog bij welke vrachtwagen, trekker of auto hij het wil kopen. Waar je ook keek, we zagen alleen maar meloenen! Op de tolweg zagen we vanmorgen ook nog een busje uiterst moeizaam tegen de helling op zwoegen. Vind je ’t gek? Hij zat afgeladen vol met meloenen.

Niet alleen de bevolking is er gek op, het wemelt bij de stalletjes ook van de vliegen, wespen en ander zoemend overlast. Hoewel je overal mag proeven, zo aardig zijn ze wel, lijkt dit ons toch geen goed idee. We hebben al genoeg tropische bacteriën in ons lijf.

De Macedoniër is in het algemeen bijzonder vriendelijk. Het zijn absoluut geen moeilijke mensen. Helaas geldt dit echter ook op het gebied van hoe ze met afval omgaan. Ze gooien alles achteloos aan de kant. Het is een van de smerigste landen van Europa. Echt overal liggen of drijven hopen vuil. Soms zijn de containers leeg en liggen er bergen troep omheen. Behalve dat het heel vies is, vinden wij het echt zonde. Zeker omdat ze nog zoveel ongerepte, schitterende natuur hebben met een weelderig flora- en faunabestand. Je kunt het zo gek nog niet bedenken of het loopt hier wel rond. Zelfs nog een hele aardige populatie beren. Had ik dat geweten; die zag ik al vóórdat we dit land ingingen. Had ik ook wel achterwege kunnen laten...

In Tetovo wilden we eigenlijk alleen even een internetcafé gaan zoeken, maar het duurde uren eerdat we de stad weer uit waren. Niet omdat deze zo mooi was. Het was een prototype van een communistische stad qua flats en winkels. Betonrot en metaalmoeheid vierden er hoogtij. Een paar potten verf en nog meer zakken spijkers gecombineerd met wat vuilniswagens zouden hier complete wonderen kunnen verrichten. Máár... de goulash was er erg lekker en de mensen heel aardig. Zelfs op de grote versmarkt, werd ons nergens iets opgedrongen. Heel prettig.

We hadden nog geen 10 minuten gereden of we zagen een oude moskee in een parkje liggen. Die willen we wel eens van dichtbij bekijken. Ook nu hadden we weer mazzel. We konden de camper niet al te ver uit de buurt kwijt en zo liepen we even later door het parkje aan de rivier. Als er niet zoveel troep in en om had gelegen, was het haast idyllisch geweest. De moskee, waar geen enkel wit plekje meer op te zien was, bleek dicht. De deur van de trap naar boven, stond echter open. Dus ik deed braaf een hoofddoek om en liep de trap op. En wat denk je? Komen we in een Koranschooltje voor pubers terecht, waar de meisjes met een hoofddoek en de jongens met zo’n wit, gehaakt gevalletje op, braaf Bijbelteksten o.i.d. op zaten te dreunen. Een van de meisjes lachte vriendelijk, pakte een sleutel en gebaarde ons mee naar beneden te komen, waar ze de moskeedeuren voor ons opende. Dit vonden wij heel leuk.

De moskee was ook van binnen, heel erg bont. Warme kleuren, Arabische teksten en dan ineens bonte bloemetjes, die ook in een Oudhollands boerderijtje niet zouden misstaan. Een beetje vreemde mix was het wel. Grappig waren de inpandige balkons, waarachter wij het schooltje nu wisten.

Daarna hebben we nog een rondje in de buurt gebanjerd en ons vooral verbaasd over de ladingen troep overal. Na een leuk praatje met een stel kinderen onder aanvoering van een semi-stoere, geblondeerde en al wat oudere knaap, liepen we door de moskeetuin weer terug. Hier lag een tuinslang, waar ook nog eens koel, fris water uitkwam. Heerlijk, hier was ik echt hard aan toe. Na een tijdje douchen kreeg ik het zelfs koud. Ik wist al niet eens meer hoe dit voelde. Wel jammer dat je binnen een paar minuten al weer ontdooid bent. Maar al met al was het toch weer een leuke middag.