87. Op bezoek in de theefabriek

Na een paar hele leuke uren in Rize doorgebracht te hebben, reden we om 16.00 uur het gezellige stadje weer uit. We rijden alweer dagen strak langs zee, maar zodra we de kans krijgen, gaan we de binnenlanden in. We wilden namelijk de theeplantages van heel dichterbij zien. Het liefst met vrouwen die in vrolijke gewaden de theebladeren aan het plukken zijn. Iets van afstand zien, is niets voor ons. Wij willen de wind door de struikjes horen ritselen, de bladeren voelen en het liefst ook meedoen. Kortom, wij willen het echt beléven!

Al na één kilometer zagen we een theefabriek, waar net een grote vrachtwagen met 6 ton groene thee werd gelost. Wij dachten hier even enthousiast een paar close-ups van te gaan maken, maar ai, dat ging niet door. Het terrein werd door verschillende agenten bewaakt en we mochten er niet eens op! Maar gelukkig voor ons, kwam er net iemand van de fabriek aan, die helemaal van mijn Turks gecharmeerd was. “Kom maar mee!” De stuurse agenten hadden het nakijken. En zo zagen we niet alleen de vrachtwagen van dichtbij, maar kregen we een uitgebreide rondleiding door de fabriek zelf. Door zijn ene handje vol Engels en mijn andere handje vol Turks begrepen we elkaar aardig. Inmiddels hadden enkele andere werknemers zich ook aangesloten en liepen wij met een steeds groter wordende groep door de theefabriek. Ze vonden het geweldig. Nou, wij ook! Jammer, dat we hier geen foto’s mochten maken.

De productie van deze fabriek bleek 25.000.000 kg groene thee en 5.000.000 kg zwarte thee per jaar te zijn. Volgens mij moet het andersom zijn, maar Allah, wat maakt het uit. Veel thee in ieder geval. De thee wordt vanuit de vrachtwagen op een transportband gelost en komt meteen op een zolder terecht. Hier moet het 6 uur drogen bij een temperatuur van 35 °C. Vervolgens wordt het een half uurtje gezeefd (of gemalen) en daarna nog gefermenteerd bij een temperatuur van 20 °C. Als dat gebeurd is, gaat het de oven in om verder te drogen. Het begint op 65 °C en eindigt bij 100/110 °C. Hierna is de thee klaar en gaat het op een grote band waar het gesorteerd wordt in 7 categorieën. De fijnheid bepaalt de kwaliteit. In deze fabriek worden 30.000 zakken per week (à 32 kg) geproduceerd. Het theeproces zelf - van groen blaadje tot bijna poeder - duurt een week. Drie keer per jaar wordt er thee geoogst. Wij hebben dus echt weer mazzel dat we precies volop in de oogsttijd zitten.

Na dit geweldige bezoek zagen we onderweg al heel wat grote zakken met net geplukte theebladeren in de berm staan. Ook zagen we heel wat auto’s, die afgeladen vol met zakken thee op weg waren naar een theeverzamelpunt. Maar het oude vrouwtje met een grote mand vol thee vonden we het aller-leukst om te zien. Ze was zo fotogeniek en dan liep ze ook nog in klederdracht. Geweldig! Maar helaas voor ons en de lezers van onze site wilde ze niet op de foto. Tja, dan houdt het op.

Al snel vonden we een plekje bij een andere theefabriek waar we de avond met de gebruikelijke dingen doorbrachten. Maar dan denk je een rustige avond op een rustige plek te hebben gevonden, valt ie aan het einde toch nog in het water. Dat we in een regengebied zitten wisten we al, maar dat we op extreem zware slagregens getrakteerd zouden worden, die letterlijk door het dak heen gingen? Nee, dat hadden we niet verwacht. En dan is de lekkage ook nog op twee plekken en precies boven de bedden. Het moet niet gekker worden of we gaan zwemmend Georgië in. We staan nu al helemaal in het water! O jee, ik hoop dat we morgen nog wel weg kunnen komen!