96. Ishan, een plaats halverwege de hemel!

Ook vandaag stond er weer een puzzeltocht op het programma. We wilden de voormalige Georgische kathedraal van Ishan zien. De 'gewone doorgaande' weg was al ontzettend gaaf om te rijden, maar het werd nóg mooier toen we het smalle, steile weggetje naar het dorpje Ishan insloegen, dat eenzaam en hoog in de bergen lag. Formidabel, wat een grootsheid. Al die bruine, beige, gele en roze tinten. Hier en daar een plukje verdord gras of struik. Woeste, kale ruigte. Een wild en desolaat landschap. En niemand te zien. De wereld was hier van ons. Perfect. Echt een Ennio Morricone muzieklandschap!

Het kerkje, of eigenlijk de kathedraal van Ishan was prachtig. Het had een mooie zachte kleur en schitterende versieringen om de ramen heen. De koepel (tamboer voor de deskundigen onder ons) inclusief de fresco’s waren nog behoorlijk intact, evenals de kruisbogen. Eigenlijk alles, behalve het dak. Je kunt er met weinig moeite wéér een kerk van maken. Die Georgiërs waren zo te zien zeer verfijnde bouwers. Ze maken ons in ieder geval steeds nieuwsgierig naar meer. Hoe zouden hun eigen land en steden er uitzien? Tja als die rotoorlog er niet was, hadden we het nu geweten.

Halverwege de terugweg besloten we in dit gebied te blijven. Het is zó adembenemend mooi en het volgende kerkje gaan we vandaag toch niet meer halen. Ik wilde hier heel graag blijven. Hoewel het nog wat vroeg was, kwam het Gerard ook goed uit. Nu kon hij mooi alles dichtkitten. Lekkage op vier plaatsen wordt echt te gek. Nou, het was maar goed dat Geertje langnek met zijn hoofd door het dakluik heen stond te werken, want daardoor zag hij even later een busje aankomen. We kregen maar liefst vier jandarma´s op bezoek, die meteen hun geweer trokken toen ze vlak bij de camper waren. Altijd gezellig, die jongens. Ze vroegen wie we waren, wat we deden enz. Op verzoek van Gerard kwam ik er even bij. Charmant praatje gehouden. Een militair sprak zowaar zelfs Engels! We gaan vooruit. Enfin, we mochten blijven overnachten en het was veilig. Mooi. Dan denk je dat er in de verste verte niemand te zien is... en toch heb je binnen no-time controle!

´s Avonds zakte ik emotioneel helemaal in elkaar, echt niet te zuinig. Uren later hebben we samen onder de prachtige sterrenhemel in het pikkedonker buiten gezeten en bijzondere gesprekken gevoerd met behulp van visualisaties. Wel onder een slaapzak, want het was nogal fris. Ik wilde op een gegeven moment zelfs buiten blijven slapen. Het voelde zo speciaal hier. Hoog in de bergen, totale stilte, miljoenen sterren en een diep, intens zielscontact met je geliefde. Wat een plek! Net alsof je hier dichter bij God was. Het was een ontroerend mooie avond!