29. Twee leuke zussen

In Pehchovo hoopten we een mooi en rustig plekje te vinden om te overnachten. Op een gegeven moment reden we een wel heel schilderachtig straatje in, waar kinderen, kippen, geiten, schapen, poezen en honden gezellig allemaal door elkaar heen krioelden. Even later kwamen zelfs de koeien weer thuis, na een dagje stappen. Het was weer genieten.

Bij het politiebureau bleken we niet te kunnen staan. Wel werd Gerard er allervriendelijkst ontvangen. Tja, dan rijden we maar door naar Berovo, waar 2 km buiten het dorp een klooster zou moeten staan. Hier bleek dat we inderdaad een sterk verouderde kaart hebben, want het lag inmiddels midden in het centrum, waar alles volgebouwd was en wij nauwelijks konden parkeren. Dit wordt hem niet.

En nu staan we dus bij het tankstation waar we een half uur geleden ook al waren. Er loopt een ontzettend aardige pompbediende rond, die uitermate geïnteresseerd was in de camper en waar we een heel tijdje mee hadden staan praten. Hij dacht dat we de stad niet hadden gevonden. Maar dat was absoluut onmogelijk, zelfs een blinde had er rechtstreeks naartoe kunnen lopen.

Na een rustige en koele nacht, bleken we allebei niet fit te zijn. Gerard was erg moe en ik was kotsmisselijk. We blijven hier nog maar een poosje staan. Halverwege de middag voelden we ons weer aardig en verlieten we de trekkerstad van Macedonië. Ik geloof niet dat er hier één gewone auto getankt heeft!

In Ratevo konden we onze draai niet echt vinden. De mensen leken hier niet echt vriendelijk. Totdat we in de dorpswinkel terechtkwamen. Nog nooit hebben we zo lang gedaan over de aankoop van een fles bier. We raakten in gesprek met twee jonge zussen, van wie de winkel was. Andovska studeerde in de avonduren voor programmeur en Maria wil binnenkort ook aan een technische studie gaan beginnen.

Ze vonden het helemaal super dat er 2 toeristen op eigen houtje in hun dorp kwamen. Ze waren ook stom verbaasd toen ze een camper zagen aankomen. Er komen hier nooit toeristen en al zeker niet op eigen gelegenheid. De enige toeristen die ze hier kennen, zijn mensen die dit dorp verlaten hebben en er ´s zomers of met kerst hun familieleden op komen zoeken.

We hebben heel wat afgepraat met ze, want ze hadden een brede interesse. Ook waren ze benieuwd naar onze visie op diverse zaken. Natuurlijk ging het over hun land, wat wij tot hun stomme verbazing erg leuk vonden. Maar ook hun studie, toerisme, de politiek en de leegloop van hun dorp kwamen voorbij. Ze hadden nog wel uren met ons door willen praten.

Omdat het niet zo vroeg meer was, besloten we via een kleine omweg weer terug naar het tankstation van vannacht te rijden. Daar hebben we prima gestaan. In een klein dorpje in de buurt waren de mensen volop pruimen aan het plukken voor de slivovitsj. We hadden leuke contacten en genoten volop van deze openlucht excursie.

Achter het tankstation loopt een pad, waar best nog heel wat overheen gaat. Variërend van trekker, paard en wagen tot fiets. Op een gegeven moment kwam er een schitterend plaatje voorbij. Een kar hoog opgestapeld met gras getrokken door 2 paarden en achter de kar waren nog 3 koeien vastgebonden. Echt zonde, dat we daar geen foto van hadden. Hoewel we gelijk in de benen gingen, in de hoop het spul nog te kunnen traceren, hebben we ze helaas niet meer gevonden. Vet jammer!