36. Eindelijk weer eens in bad

Ondanks de non-stop uitvoering van het hondenorkest, met af en toe een kippensolo, hebben we best goed geslapen. Ik heb mezelf niet eens geërgerd, wat ik anders bij minder dan de helft al had gedaan. Leve de bachbloesems en dan met name de Beech.

Direct nadat we de stad verlaten hadden, kwamen we in een schitterend natuurgebied terecht. Een niet extreem hoog, maar wel ruig gebergte waar een snelstromende rivier zich een weg doorheen baande, die ons toe leek te schreeuwen: ‘Kom erin, ’t is heerlijk fris!’ Nou, ik wil wel, maar er is helaas geen weg naar beneden die de camper overleeft.

Ik ben heel blij dat we Bulgarije vandaag nog niet uitgaan. Ik geniet hier nog volop en het ging me anders net te snel. Nu kan ik het gevoelsmatig in mijn eigen tempo afronden. Yes! We zijn echt verbaasd dat we in zo’n mooi gebied terecht zijn gekomen. Veel meren ook. Het is op alle fronten woest aantrekkelijk. Maar in de Elmar reisgids kun je over dit hele gebied nul komma nul, niets lezen.

In Borislavski (een gehucht nog tig keer kleiner dan Zegveld) hadden we een geweldige excursie. Wat een dorp. Er stond een aftandse fabriek, die in beslag was genomen door een zigeunerfamilie. Tot ons geluk kwamen er net twee blote ukkies naar buiten lopen. In de tuin ertegenover liepen wel 50 kalkoenen en stond er een oud vrouwtje in een flinke pan brij te roeren. Een oud boerderijtje, de nodige ezels en vooral de tijd die hier voor ons gevoel nog stilstaat. Heerlijk!

Even buiten het dorp wilden we aan de oever van het meer gaan staan voor een picknick. We moeten het niet verleren! Helaas zaten er te veel en te diepe kuilen in het hobbelpad, waardoor het niet ging. Dan zetten we ‘m maar aan de overkant van de weg. Hier stonden drie drinkbakken voor het vee met een kraantje erboven waar heerlijk, helder water uitkwam. Het feest kon beginnen!

We trokken onze zwemkleding aan en het douchen voor de echte diehards kon beginnen. Zelfs waterhaas Geertje was dit keer van de partij. Hij stond te schreeuwen van de kou en kon niet echt stil blijven staan, maar hij vond het wel lekker fris. Bij mij kun je niet lang genoeg doorgaan en ik ben dan ook al snel in een van de drinkbakken gaan liggen, die er hier redelijk schoon uit zagen. Heerlijk, heerlijk, heerlijk!

De mensen die voorbij kwamen moesten vreselijk lachen. Het was hier even de wereld op zijn kop. In plaats van dat wij iedereen al dan niet met veestapel op de foto zetten, was ik nu zelf het doelwit. Behalve lachende, zwaaiende en toeterende mensen, die gewoon langsreden, waren er ook die speciaal een stukje verderop keerden en nóg eens langs scheurden, al dan niet met mobiel. “Foto, foto!” En als klap op de vuurpijl stopte er zelfs een ezelkar met een wat ouder echtpaar op de bok die het fenomeen ‘toerist in drinkbak’ eens uitgebreid gingen bekijken. Tja, dan lig je daar... Maar eigenlijk moest ik er wel om lachen. Vandaag kreeg ik een koekje van eigen deeg. Lekker hoor.