23. Maandag wasdag

Al vroeg reed de stadswacht te paard door de westelijke toegangspoort, en even later hoorden we van verre het belgerinkel van aankomend vee. Een arme hoeder die met zijn geiten en koeien weer een nieuwe dag door het land trekt op zoek naar gras en water voor zijn dieren.

Nadat wij dit met onze digitale camera’s hadden vastgelegd, besloten we met onze rijk gevulde picknickmand richting de stad te gaan. Gelukkig was de poort al open. Op de stadsmuur, boven de toegangspoort, vleiden we ons op de stenen, vanwaar we een magnifiek uitzicht naar alle kanten hadden. Wat is het toch fijn om hier met je geliefde alleen te zijn, terwijl de hele stad in ruste is (en ook niet meer zal ontwaken) en waar je ook kijkt, je puur natuur ziet. Eindelijk rust. Nergens stemmen of muziek. Alleen het gonzen van bijen en het gezang van de krekels, die onophoudelijk doorgingen.

Maar ineens werd de rust ruw verstoord. Er kwamen militairen aangereden, die zo door de stadspoort gingen. Wat zullen we nu weer beleven? Er bleek vanavond ook hier een Macedonische poëzieavond op het programma te staan. Zij kwamen aggregaten, lampen en stoelen brengen.

Toen de rust in Bargalla even later weder gekeerd was, werd het tijd voor een huishoudelijk klusje. Maandag wasdag leek me wel toepasselijk. Dankzij de veiligheidsontdekkingstocht van gisteren wist ik dat er bij het kerkje even buiten de stad een waterput was. Dit leek me een uiterst goede plek.

Daar aangekomen met mijn wasmanden, bleek het water opgedroogd te zijn. Oei, wat een pech. Maar laten nou net de stadswacht en zijn knecht hier ook in de schaduw van een boom zitten. Zij begrepen mijn bedoeling en gebaarden me even te wachten. De knecht dook even verderop in het struikgewas, rommelde er wat en kwam terug. Geen water. Heb toch geduld, gebaarden ze en jawel hoor, na 5 minuten kwam er water uit de kraan.

Enthousiast begon ik het ingesopte goed uit te spoelen. Aangezien het hier hor en hor droog is, hield ik natuurlijk ook rekening met de overige bewoners van de stad door niet te veel water te verspillen. De wacht en zijn schout sloegen mijn werkwijze gade, gaven wat onduidelijke aanwijzingen, maar net toen ik de helft van het uitgewassen goed uitgewrongen had, greep de wacht in. Hij kon mijn waswijze blijkbaar niet langer aanzien en wist hoe moeder de vrouw dit thuis aanpakte. Hij pakte dan ook de emmer met mijn uitgewrongen kleding en zette die weer onder de kraan. “Nee niet doen!”, riep ik nog, maar het was al te laat. Wéér alles zeiknat. Met zijn grove handen liet hij zien dat het nog lang niet goed uitgespoeld was en dat je juist veel water moest gebruiken. "Pas als er geen enkel zeepbelletje meer afkomt, ben je klaar. Dobro?" "Dobro!"

Toen ik voor de tweede keer terug kwam, bleek er ook nog Macedonische les op het programma te staan. Ook dát nog, en ik heb het al zo warm. Wat ze me wilden leren was iets te hoog gegrepen. Laten we beginnen bij les 1. Goedemorgen en tot ziens lijkt me voor vandaag meer dan genoeg. Na een kort toneelstukje, weet ik nu eindelijk de woorden: ‘Dobar den’ en ‘Priatno’.

Pas toen alles gedaan was en ik de vrijgekomen emmers met drinkwater gevuld had, ging ik terug. Priatno maar weer! Ik heb me hier kostelijk vermaakt en zij denk ik net zo goed. Ze moesten namelijk veel lachen om mij en reken maar dat ze vanavond in geuren en kleuren vertellen hoe ze in Nederland de was doen.

De weg terug was lang en de zon brandde op mijn hoofd. Twee emmers water en een wasmand. Ik voelde me net een Afrikaanse wasvrouw uit de rimboe, die ook uren moet lopen voor wat water. Ik heb waardering voor hun uithoudingsvermogen en dat ze het dag in, dag uit doen.

Net toen ik door de westerse stadspoort op weg naar de camper ging, hoorde ik een vreemd geluid. Ik schrok. Het was ook te mooi om waar te zijn hier. Nou zal je het beleven. Een roofoverval op klaarlichte dag. Ik had het nog maar net gedacht, of het werd werkelijkheid. Dan denk je op weg te zijn naar je geliefde, die hopelijk met een koud biertje blij en vol waardering op je zit te wachten. Nee hoor, de mijne lag met een goed gevuld waterpistool in het struikgewas. "Maantje, bedankt!"