82. Trabzon

Tegen de tijd dat we wakker werden, was de dag al zowat half voorbij. Dat schiet weer lekker op. Maar ja, dat was ook wel een beetje onze eigen schuld. Gisterenavond om 0.00 uur besloot Gerard toch nog even een fotootje van een prachtig verlichte moskee te gaan maken. Hij had z’n statief echter nog niet staan of er kwam meteen weer een aantal Turken op hem af, zodat hij nog niet van de sprookjesachtige sfeer kon genieten. Die mensen zijn ook net vliegen om een pot stroop.

Tja, en toen we eindelijk in bed rolden, konden we niet meer slapen. Na wat fitnessoefeningen - draaien op linkerzij, rechterzij en rughouding, oogjes open en oogjes dicht - besloten we na een tijdje het licht maar weer aan te doen. We haalden er een fles dropshot, een rol bananencrèmekoekjes en een boek bij. In plaats van irritant wakker liggen, kun je volgens ons beter gezellig wakker liggen. En gezellig was het zeker. Maar ja, ook wel heel erg laat dus…

Na ons ontbijt, dat meteen voor lunch door kon gaan, gingen we op zoek naar de Hagia Sofia kerk in Trabzon. Het eerste half uur leek dit gebouw onder de categorie ‘zwaar onvindbaar’ te vallen, maar gelukkig voor ons, wist passant 18 het gebouw niet alleen te vinden, maar reed hij ons er zelfs helemaal heen. Wauw! De vriendelijke man bleek een Turk uit Dordrecht te zijn, met Egyptische vrienden in Hardinxveld. De wereld is dus weer niet zo groot vandaag.

Niet alleen de kerk zelf was een plaatje, maar ook de ligging bleek geweldig. De kerk lag in een mooie tuin en op een kleine verhoging strak aan de blauwe Zwarte Zee. Toen het in de 13e eeuw gebouwd werd, lag het een flink eind buiten de stad, maar inmiddels is de kerk volledig door Trabzon opgeslokt. Volgens de boekjes is deze oude kloosterkerk duidelijk een voorbeeld van Byzantijnse centraalbouw. De hoge tamboer – waar de koepel op rust – wijst echter op Armeense invloeden. Maar dat maakt ons allemaal niet uit, wij vonden hem gewoon heel erg mooi. Alle zijden hadden diepe toegangsportalen met marmeren zuilen. Die aan de Zuidzijde vonden wij verreweg het mooist. Hier was aan de buitenkant een reliëf bewaard met de geschiedenis van Adam en Eva erop afgebeeld. Het meest bijzondere aan dit gebouw is volgens de deskundigen echter de binnenkant. Hier hangen bijzonder expressieve fresco´s.

Na deze mooie excursie besloten we in de ernaast gelegen theetuin nog wat te gaan eten. Terwijl wij op onze roereieren met kaas en peterselie wachtten, raakten we in gesprek met een zakenman. Samen met hem hebben we met behulp van de kaart de onveilige gedeeltes van Oost-Turkije doorgenomen. Met een paar honderd Turkse woordjes kweek je niet alleen veel goodwill, maar het levert je ook zeker veel leuke gesprekken op. Ik blijf er enthousiast over.

Zelfs de souvenirshop was hier leuk, want ze verkochten er niet alleen zooi, maar ook allerlei mooie stenen, waar we er een paar van gekocht hebben. En toen we terug naar de camper liepen, zagen we zelfs nog een schildpad lopen. Gaaf!

Trabzon door met de camper was niet heel boeiend. We zagen tig scholen, een universiteit en veel sportvelden. Dan was het winkelen in de bazaarwijk toch wel een stuk leuker. Ik werd helemaal vrolijk van een gezellige ´s zomerse rode broek met witte stippen. En dat voor 5 lira. Daar heb je bij ons nog niet eens een ritssluiting voor. Een truitje of tuniekje vinden was hier een stuk lastiger. Zeg maar gerust een ramp. Alles is hier veel te smal. Hebben die vrouwen hier geen borsten of zo?

Maar verder was het alleen maar geluk wat de klok sloeg. We vonden in Trabzon zelfs een opticien, die Gerards bril weer in positie kon buigen, een internetcafé met goede pc’s en zelfs een Mac Snack. En we kunnen ook nog eens aan de boulevard overnachten. Wat een mazzel allemaal. Onze dag kon dan ook niet meer stuk.