204. Sightseeing Servië

Tegen de tijd dat ik eindelijk uit dromenland was, had Gerard al twee uur gereden. Het bleek de hele ochtend pittig geregend te hebben, maar het was nu eindelijk eventjes droog. Nou, dat werd wel weer eens tijd. De nattigheid was gisterenavond begonnen en de hele nacht doorgegaan. Dat zijn we helemaal niet meer gewend. Zo meteen krijgen we nog roestplekken!

Het was niet al te druk op de weg en de tolweg voelde helemaal als privéweg aan. Wauw, dat is leuk rijden! Minder leuk was het feit, dat we hier genaaid werden. Een Serviër betaalt voor dit traject 2200 Denar en wij 3400 omdat wij uit het buitenland komen. Bezopen! En trouwens, een Serviër kan de tolweg in zijn eigen land niet eens betalen…

De tolweg rond Belgrado is nog steeds niet af! Tjonge, ze zijn hier al jaren aan bezig. Volgens mij wordt deze gemozaïekt in plaats van geteerd! We moesten dus weer dwars door het centrum en over de brug, die een fantastisch, maar treurig uitzicht bood over de gigantische krottenwijk. Fascinerend maar sneu tegelijk. Tjonge, wat een armoede. En zo beroerd hebben Juul en Mehmet ook geleefd, alleen dan niet met zoveel op één plek, maar samen. Wat moet het hier een hel zijn om te leven. ’s Zomers is het er smoorheet in die golfplaten hutjes en ’s winters niet warm te krijgen omdat de deur soms alleen uit een paar vodden bestaat. En dan ligt de vuilnisbelt er ook nog naast…

Die hele stad ziet er trouwens niet uit. Gammele en typische Oostblokflats waar betonrot en metaalmoeheid hoogtij vieren. Gebouwen zonder ramen zijn hier ook niet bijzonder. Ook is er nog behoorlijk wat oorlogsschade te zien. In sommige gebouwen zie je de kogelgaten nog zitten. En dan het wagenpark. Er scheuren heel wat aftandse autootjes over de niet al te beste wegen. Volgens ons is dit de armste hoofdstad van Europa.

Omdat we eigenlijk ook wel benieuwd waren naar het binnenland, zijn we even later bij Sint Pazova van de doorgaande route afgegaan. Het deed ons erg aan Roemenië denken. De weg is smal, slecht en druk. En die barrels gaan nog langzamer dan onze camper. Wie had dat gedacht? Meestal rijden wij vooraan in de file. Het schiet hier dan ook voor geen meter op, maar het is wel leuk om hier eens wat rond te rijden. Het Oostblokgehalte is enorm. Wat een flats, wat een winkels en wat een fietsen. Maar stiekem vinden we de voertuigen hier erg charmant. Het heeft zeker wel sfeer.

In de stad Srem Mitrovica besloten we even op supermarktexcursie te gaan. Dit vinden wij altijd heel leuk. Vooral de thee en de drankenafdeling. Tot onze stomme verbazing kwamen we daar een Nederlands sprekende vrouw tegen. Ze bleek hier geboren te zijn, met een Nederlander getrouwd en nu even op familiebezoek bij haar moeder. Ze vertelde dat het leven hier voor de gewone man erg duur is. Dat vermoeden hadden wij eerlijk gezegd ook al wel een beetje.
Zo en daarna vonden we het voor vandaag zo onderhand wel weer welletjes. Genoeg gezien, genoeg gereden. Het is de hoogste tijd voor iets eetbaars en een leuke film.