5. Gondelen

Houd je vast, luister en huiver: “Ik heb fantastisch geslapen en niet eens één klein nachtveulentje gehad!!!! Wauw, dat was lekker!” We waren ondanks de drukte op de parkeerplaats ook helemaal nergens wakker van geworden. Het was heerlijk weer en we gingen na de havermout met de cabrio richting het beroemde meer van Bled alias het Saint Tropez van Slovenië!

Volgens de reisgidsjes is het varen op het meer van Bled heel bijzonder. Het gaat er met speciale houten bootjes met een stoffen dak, die geroeid worden door mannen, die dat staande moeten doen met twee hele lange peddels.

We hadden mazzel. Er lagen 2 gondels aan de kant. We zouden zelfs nog met de eerste mee kunnen, maar dan zaten we wel achteraan en konden we dus niet echt foto’s maken. Wij wachten wel even. In de tweede gondel zaten we even later heerlijk voorin. Het duurde nogal lang eerdat we weg voeren, maar ja, je moet er wat voor over hebben.

Het water was niet alleen schitterend smaragdgroen, wat vooral aan de kanten goed te zien was, maar ook kristalhelder en het wemelde van de vissen. Op het meer van Bled varen geen boten met motor. Alles moet peddelen en zo ook onze bootsman. Wat een klus! 17 volwassenen in een boot en hij moest staand peddelen. Er schijnt een speciale naam voor deze bootjes hier te zijn, maar op het moment dat ik dit stukje typ, hebben we geen ontvangst en kan ik het dus niet opzoeken.

Nadat de bootsman een half uur hard gewerkt had, legde hij aan op de drukbezette kade van het idyllische eilandje en kregen wij 45 minuten speelkwartier om het mini-eilandje te verkennen. We besloten de hoge trap naar het kerkje te nemen. Zijn we eindelijk boven, bleek het kerkje dicht te zijn. Tjonge, jonge. Maar het leuke was, dat er even later een bruidspaar met een schattig baby’tje aan kwam schrijden. De champagneglazen stonden al klaar op het plein. Wij waren tevreden met ons biertje – ai, alweer een halve liter – en dat moest ineens nog een soort snel naar binnen, wilden wij onze gondel nog halen! Daarna de hoge trap aan de andere kant van het eiland weer af en ondertussen nog wat foto’s van gondels of stand up peddelaars op het mooie, smaragdgroene water geschoten. Dat stand up peddelen lijkt me trouwens best leuk!

Na een half uur zwoegen van de bootsman en zalig niets doen van ons, waren we dan weer aan de rand van het meer. Na nog een paar fotootjes, tja, je moet wat op vakantie (smile) mocht ik weer in de cabrio plaatsnemen. Lopen was na de fikse wandeling van gisteren niet echt meer een optie….We gingen terug naar de parkeerplaats vanwaar we vertrokken richting de mooiste waterval van Slovenië. Nou, het is inmiddels zó verschrikkelijk heet, dat ik er misschien wel onder ga staan. Lijkt me een strak plan!