11. Zon, zweten en zwemmen

We waren blij, dat we de camper nog verplaatst hadden. De weg langs de parkeerplaats was weliswaar een stuk drukker dan we gedacht hadden, maar met watjes in was het goed te doen. We bleken ook heerlijk in de schaduw te staan, wat toch heel fijn is nu het al dagen zo ontzettend warm is! We gingen dan ook meteen terug naar het paadje bij de brug om weer even te poedelen. Dit keer had ik maar eens een bikini aangedaan. Zwemt iets lekkerder dan een jurk.

Op het paadje kwamen we een Duitser tegen, die al drie dagen met een aantal mensen op de Soca aan het kanoën was. We hadden een leuk gesprek. We hebben hem en zijn ploeg nog uitgezwaaid en daarna was het weer de hoogste tijd om zelf in het water te gaan. Alhoewel, ik stond er al tot mijn knieën in met mijn camera!

Het leek wel alsof de stroming sterker was dan gisteren. Vreemd. En ook de keien waren veel gladder. Maar het water was gelukkig nog steeds lekker fris. Gerard noemt het echter stervenskoud en ik ben zijn eigen kapitein Iglo! De mensen die er in gaan, zijn er binnen een minuut weer uit, maar ik niet. Ik lig lekker te drijven en vind het heerlijk!

Een keer ging ik proberen om tegen de stroom in te zwemmen, maar dat ging niet. Ik had de intentie om vooruit te zwemmen, maar ik ging achteruit! Ook ben ik vandaag de rivier overgestoken zodat ik eindelijk in het blauwste water terecht kwam en Gerard een goede foto (hoop je) kon maken. Ik voelde me helemaal tropisch. Maan in the Blue Lagoon. Yes! Gerard is zowaar ook nog heel even in het water geweest, maar hij mist nog steeds de vloerverwarming hier. Beetje jammer, schat! Twee uur later waren we pas weer terug bij de camper waar het de hoogste tijd voor onze havermout was.

Om 14.00 uur reden we weg en binnen no-time hadden we het weer smoorheet. Het is vandaag echt niet normaal. De temperatuur in de camper ging over de 40 graden heen! De stralen lopen van onze gezichten en lichamen af. Heb ik eens zonder jurk gezwommen, is ie nu toch nat geworden. Pfff!

Al gauw wilden we toch weer zwemmen. Maar dat viel nog niet mee. Hoewel we de hele dag langs de rivier de Soca reden, kon je er bijna nergens in. Een foto maken is al lastig, want er staan veel te veel hoge bomen en struiken voor en meestal rijd je tientallen meters hoger dan de rivier. Op een gegeven moment hadden we dan een wit weggetje gereden – zeg maar niveau breed fietspad- en konden we de camper ergens kwijt. Enthousiast liepen we een steil paadje af, intens snakkend naar verkoeling. Zijn we eindelijk op rivierniveau, kon je er nog niet in. Het eerste stukje was vergeven van de wespen en het andere stuk was meteen heel diep. Bovendien stonk het er een beetje. Wel kwamen we er een vrouw in bikini tegen, die stomverbaasd was hoe wij – twee toeristen – in hemelsnaam dit plekje hadden gevonden. Tja. Wij komen echt overal.

Wel wist ze ons te vertellen dat de mensen in Montenegro vriendelijk waren en het een erg mooi land schijnt te zijn. Gelukkig vond zij Albanië ook niet een geweldig strak plan en over Bosnië was ze licht afwijzend. Dat land en Kroatië zijn niet echt vrienden; politieke ellende, oorlogswonden en minder prettig om heen te gaan. Daarna sjokten we het steile pad naar boven weer terug. Dwars door een vlinderkolonie, dat was wel heel bijzonder!!!

Ook op het volgende plekje kwamen we niet in het water ondanks dat een buurtbewoner zei, dat je hier 10 meter verder kon zwemmen. Wij helemaal blij, parkeerplek voor de camper gevonden. Maar mooi niet hè. Ik weet niet hoe die gast naar beneden komt, maar ik heb geen pad of zelfs maar een liaan gezien. Balen! Tegen de tijd dat wij iets gevonden hebben, kunnen we waarschijnlijk zwemmen bij maanlicht! Vast heel romantisch, maar toch liever iets eerder.

Gelukkig was het in Kanal dan eindelijk bingo. Na 86 keer steken stonden we zodanig scheef in een mindervalidenvak dat de camper er bijna in paste. Daarna was het maar 5 minuten lopen naar de rivier. Het was er behoorlijk druk, het water was mooi groen, maar het stonk er wel een beetje. Desalwelteplus zijn we er toch eventjes ingegaan. Er zaten veel visjes, er lagen gigagrote rotsblokken in en in het midden was het best diep. Ik kon er niet meer staan. Nadat we er allebei even in geweest waren, hebben we een Radlertje langs de kant gedronken en daarna gingen we weer terug. Blij dat we afgekoeld waren, maar ook met een beetje een vies gevoel. We waren dan ook heel blij dat er vlakbij de parkeerplaats een kraantje was, waar kraakhelder, fris water uitkwam, waar we ons uitgebreid afgespoeld hebben. ‘k Heb mijn haar ook maar meteen gewassen. Zo, nu voel ik me weer helemaal fris.

Gisteren waren we nog licht ijverig op zoek geweest naar een supermarkt. We hebben er ook wel wat gevonden, maar die dingen zijn hier op zaterdag alleen ’s morgens open. Fijn, daar kwamen wij ’s middags achter. We moeten eigenlijk weer een paar pakken melk hebben voor onze havermout!

Terwijl ik me stond af te spoelen zag ik iets verderop een kast met Mlekomat. Ik zei nog met een gekke bek tegen Gerard, dat het wel op melkautomaat leek, want in het Pools is Mleko ook melk! Wat denk je? Was het ook een melkautomaat waar de bevolking dankbaar gebruik van maakte. We waren perplex. Een meisje op de fiets, een jongen op skates, een opa met een hondje, maar mooi dat alles met een fles melk verder liep! Gelukkig was een man zo vriendelijk om ons het systeem uit te leggen. Je kon zelfs nog kiezen of je een plastic- of een glazen fles wilde en een halve- of een hele liter! En zo liepen wij even later met twee flessen verse, koele melk naar de camper. Helemaal top!

Daarna zijn we nog een stukje richting zuiden gereden. We moeten toch echt het land uit. Die soca is zeker weten prachtig, maar we doen inmiddels niets anders meer dan foto’s van de rivier maken en of een plekje zoeken om te zwemmen. We zijn inmiddels een beetje riviermoe. Of zou het de hitte zijn?

Ineens reden we in Italië. Huh? We reden alleen maar even naar links om een foto van een oude, stenen boogbrug te maken? Maar goed. Het was leuk om een beetje door Sloveens en Italiaans binnenland te rijden. Bijna iedere Sloveen heeft volgens ons wel een moestuin, we zagen wat wijngaarden en we hebben vandaag zelfs palmbomen gezien. En ja, dat was vóór het bier! Zo en nu gaan we wel weer aan het bier. We hebben in Italië een mooi, rustig plekje gevonden, we hebben de ventilator uit een van de dekenkisten opgeduikeld (heerlijk in het kwadraat!) en gaan nu eindelijk eten! Het is al 21.10 uur! Hopelijk rolt het niet van ons bord af, want we staan wel erg scheef, zelfs na allerlei gestunt met blokken van verschillende dikte onder de wielen. Op hoop van zegen!