2. Waar blijft de tijd?

Pling, pling! Pling, pling! “En wat is dit?” De wekker, tablet of onze telefoons waren het niet. We hadden echt geen flauw idee. Slaapdronken waggelde Gerard het bed uit om op onderzoek uit te gaan. Wat bleek nu? We hadden op de Roemeniëmarkt een klein reiswekkertje voor in de camper gekocht. Hij is blijkbaar van een vroege vogel geweest en het alarm doet het ook nog. Joehoe…

We hadden verwacht dat we vandaag wel tegen 18.00 uur weg zouden kunnen rijden, maar dat is niet echt gelukt. We lagen aanvankelijk lekker op schema. Totdat ik in de kelder ging kijken, wat we daaruit mee zouden kunnen nemen. Hoe het gebeurde weet ik niet, maar ineens viel er een pak appelsap naar beneden, dat zo ongeveer ontplofte. De hele vloer was zeiknat. Maar de hele vloer stond ook nog eens vol met apparaten en flessen drank, die er eerst uitgesjouwd moesten worden voordat we konden gaan dweilen. Eindeloos veel later stond de schuur vol met drank en was de vloer in de kelder leeg. Het ruikt er nu wel heel gezond naar appeltjes.

Een vriendin appte intussen nog heel bijdehand (maar dat is haar wel toevertrouwd): “Niet bij de pakken neer gaan zitten, hè!” “Nee hoor schat, die gooien we gewoon op de grond!”

De klusjes en contacten in de stad waren allemaal heel gezellig. Fijn, dat er ook nog iets goed ging. Het boodschappen doen was echter vreselijk. Alles wat mis kon gaan, ging ook mis. Ik was blij dat ik na giga veel tijd de winkelwagen zonder lekke band bij de kassa geparkeerd kreeg. Bah!
En zo vloog de tijd maar verder en waren wij ineens toch wel wat uren kwijt. Snel nog even mijn sieraden, sleutel en trouwreportage naar pa en ma brengen en weer terug. Gerard wilde nog even een blok hout schuin zagen om mee te nemen, maar dat zou wel een poosje duren. Nou jongens, dan kan ik mooi nog even in bad. Er zijn ergere dingen! Nu kan het nog. Lig ik er net in, komt Gerard naar boven. Nou schat, dat lukt met deze zaag voor geen meter. Hij zit muurvast. Oké, dan kom ik weer uit bad. Vlug aankleden en wegwezen dan maar.

Om 22.30 uur reden we dan eindelijk weg. Snel even lunchen bij de Mac en doorstomen naar Duitsland, waar we gelukkig een fijne plek weten. Om 00.15 uur waren we in Duitsland. Was daar de hele snelweg afgesloten, moesten we dik een half uur omrijden, vloog de koelkast ook nog spontaan open en viel er het toch wel het een en ander uit. Hij gaat echt top vandaag…

En wat lees ik intussen op mijn tablet? “Albanië is getroffen door een aardbeving. De heftigste in 30 jaar tijd. Maar ook Bulgarije, Bosnië, Kroatië, Montenegro en Macedonië zijn getroffen. NEE!!!! Dan denk je iets uitgekozen te hebben zonder al te veel kans op overstromingen, krijg je dit! En precies in alle landen, die wij uitgekozen hadden. Het is gewoon knap! Kortom; het begint weer lekker!

In mijn tas had ik nog een kaart zitten: als er niets meezit, moet je je eigen zonneschijn zien te maken. En hoewel het inmiddels toch echt dik zondag is, gaan we toch nog maar even aan de champagne. De ellende van de laatste maanden wegspoelen en proosten op een mooie reis. Voor de zekerheid neem ik maar twee flessen! Welterusten allemaal!