138. Geen vier-op-een-rij

Na bijna een week zonder interessante bezienswaardigheden, wat ons stiekem prima beviel, hadden we vandaag voldoende moed verzameld voor een culturele wandeling door het vlakbij de camper gelegen Romeinse ruïnegebied. Mazzel dat we hier zo in konden lopen. Aan de overkant van de weg liggen nog rotsgraven en een redelijk goed intact gebleven amfitheater. Dit vinden we op zich best interessant, maar het was hier echt veel te warm voor. Hoe hebben we het al die maanden toch gedaan? Bovendien hadden we vanaf de smoorhete rotsen wel een heel mooi uitzicht op de verleidelijk turquoise blauwe zee. Wij duiken snel ons privébad weer in!

Helaas voor ons hebben we buren gekregen. Het hele strand is leeg en waar zetten die gasten hun bak neer? Ja hoor, precies naast ons. Bah! We kunnen niet zeggen dat ze heel onaardig zijn, maar onder de categorie licht apart vallen ze toch zeker wel.

Ook de Turks-Duitse vrouw (Jurdagül) vond het ook maar een rare Hitlerbak. Ze had meteen antipathie en de mensen kregen dan ook geen stroom van haar. En van ons ook niet. Hopelijk zijn ze snel weg. Wij gaan in ieder geval nu even weg. We hebben dringend water en andere levensmiddelen nodig en we kunnen ook weer wat stukjes in een internetcafé gaan plaatsen.

We bleken niet alleen bericht van Diny - onze grootste fan - ontvangen te hebben, maar ook een leuke reactie van een Turkse. Ze schreef onze verhalen en foto’s geweldig te vinden en op deze manier zag ze nog eens wat van haar eigen land!

Voor Juul hadden we maar weer kipvleugels meegebracht, maar die geven we morgen wel. Zij en haar man gaan echt met de kippen op stok. De Tsjech en de Italiaanse hadden hun Hitlerbak zowaar een stukje verplaatst. Dat valt weer mee.

Helaas hadden we ook vanavond weer rare gasten. Om 2.00 uur ’s nachts kwamen er vier mensen op twee scooters aan. De zwaar hysterische vrouw begint strak naast het raam keihard te gillen en te schreeuwen. Uit welke inrichting zijn deze lui in vredesnaam ontsnapt? Het is ons inmiddels wel duidelijk, dat alles wat hier ’s nachts aankomt echt geen vier-op-een-rij in hun bovenkamer haalt.

Wat dat betreft kun je ’s nachts beter met je broek en je schoenen aan gaan slapen, want het is toch bijna elke avond wel bingo. Na diverse pogingen van ons om hen vriendelijk doch dringend weg te krijgen - wat echter niet lukte - besloten we onze bedoelingen zowel letterlijk als figuurlijk wat te verduidelijken en zetten hen in het grote licht van de camper. Toen vielen er eindelijk de broodnodige Lira’s. Bovendien waren ze totaal niet gek op het felle licht, want ze wisten niet hoe snel ze weg moesten rijden. Al doende leren we het wel. Groot licht en camera’s doen wonderen bij vervelende mensen. Maar een mobiel hek met 220 Volt lijkt ons hier ook geen overbodige luxe.